I.- Giriş
- Kırılmış bir aynadır gerçek sandığın her şey …-
korkunun tanığıdır gece
sınırlarda gezinir.
iklimsiz yağmurların
ve vakitsiz göçlerin
gözlerinde yeşerir
-yoklayıp tetiğini
yurtsuz ütopyaların.-
gözleri zifir,
dişlerinde kan.
ölür ölür dirilir en olmaz vakitlerde.
ve sessizce dökülür
yıldızsız gökyüzünden,
karanlığın tutsağı yitirilmiş kabuslar.
tırnaklarındadır hep
katledilmiş düşlerden
kendine miras kalan.
korkunun tanığıdır gece
koyaklarda dolanır.
çeker tüm perdeleri
yıldızların üstüne.
iç çeker Ararat
iç çeker Munzur.
ve Dicle
ve Süphan.
elleri soğuk
ellerinde kan.
bazen Kawa’ya kızar, bazen Dehak’tır gece.
bir yalaz çalar bazen
tanrılardan -hesapsız.-
doruklardan kül yağar
ve doruklardan duman.
İbrahim olur bazen
güllerin arasında
ilahi aşkla yanan.
korkunun tanığıdır gece
gözlerinde barınır.
üşür gözbebeğinde
yarım kalmış rüyalar.
gözlerin ürkek
gözlerin ıslak
gözlerin yalnız.
düşlerin soğuk
düşlerinde kan.
kırılır zincirleri zincirsiz bir kölenin.
uyanır Spartaküs
uyanır uyumayan.
düşlerine kar yağar
ve düşlerine isyan.
Pir Sultan olur bazen
bin senenin ardından
yine gülle uyanan.
korkunun tanığıdır gece.
ve korkar tanıklıktan…
17.01.2008
Beylikdüzü
Yavuz Doğan