(Bahçeme hoş geldiniz...)
-Ya sırça değildi köşk ya da günahkârdı cam. -
Değildi.
Kırılmamıştı fanus, izbeler aydınlıktı.
Çiğnediğim sokağın
İsmi ne sen ne bendim,
Yalnızdı; yalnızlıktı.
Henüz yitmemişti us, öfkeler bir anlıktı.
Özlediğim şafağın
Külüyle tütsülendim
Sabahsa bulanıktı.
Bir sokak vardı evet, dün gibi hatırlarım.
Sokağın sonu Sırat
Sırat’ın sonu ışık
Işığın sonu yoktu.
Kimliksizdi ütopya, suskundu satırlarım.
Sabahın ismi murat,
Gece yıldıza aşık;
Yıldız “hiç” kadar çoktu.
Bir ev vardı uzakta, evet çok uzaktaydı.
Evin sahibi ne bey,
Ne bir beyin oğluydu;
Ne de bey bir oğuldu.
Belki yalandı ama, aşk hep o sokaktaydı.
Çünkü gördüğüm her şey
Yalnızlık kadar tekil
Hasret kadar çoğuldu.
Yani tüm bildiklerim
Kırılmış bir yüreğin
Öfkesinde boğuldu...
Siz yine bana kızıp
Küfür etseniz bile
Sormalıyım, affedin:
İsminiz neydi sizin,
_________Kimi aramıştınız? ...
07.12.2007
Beylikdüzü
Yavuz Doğan