– Özlenen sen olunca, özlenir; özlem bile! –``
Sen hiç bilmesen bile, yorgun gönül bağında
Melekler sevdamızı terennüm eyler hâlâ.
Sürgün aşklar şehrinin en çıkmaz sokağında
Seni her anışımda iç çeker neyler hâlâ.
………………..Çünkü hicaz yoruldu, fasıl özlüyor seni
………………………….Bir bilsen, dudaklarım; nasıl özlüyor seni.
Kaybolur gök kubbede, en aydınlık gün bile
Devrilir karanlıklar, ışıksız bir kandile
Ama ``hiç sevmeyecek`` diyorlarsa nafile
Yüreğimi kavurur, yakar bir şeyler hâlâ.
………………..Belli ki yenik düştü, hasıl; özlüyor seni
………………………….Bir bilsen, dudaklarım; nasıl özlüyor seni.
Yorulsa da deryanın en yorgun akıntısı
Sıkılmaz gönüllerin yalancı sıkıntısı
Ve meçhule göçerken aşkın son yıkıntısı
Dudaklarım ``aşk`` diye ismini söyler hâlâ.
………………..Suretin gizi meçhul, asıl özlüyor seni
………………………….Bir bilsen, dudaklarım; nasıl özlüyor seni.
23.05.2007
İstanbul
Yavuz Doğan