Hayat -
' Çemberin yarıçapı, hayatın merkezidir.'
Yorgun ütopyaların kulakları sağırken
Mülteci bir seferden
'Geri dönüş' tü hayat.
Ömrün taşıdığı yük bedenine ağırken
Hayaller meçhul oldu
Düşe dönüştü hayat.
Yıldızlar can verirken tutulan dilek gibi
Gerçek olması için
Beklenen 'düş'tü hayat.
Ama haresi kırık yorgun bir melek gibi
Kanadından vuruldu
Gerçeğe düştü hayat.
- Yazgı -
'Saatlerin akrebi suç kadar zehirlidir.'
Vakitsiz gidenlerin geriye döndüğü an
Kimine biraz erken
Kimine geç olacak.
Çünkü günün ardından avuçlarında kalan
Bazen bir gülümseyiş
Bazen bir 'hiç' olacak.
Her gün doğsa da güneş, sis çöktüğünde yalan
Ve karanlığın hükmü
Mutlak sonuç olacak.
Saatlerin önünde secde etse de zaman
Öyle bir hüküm ki bu
Cezası suç olacak!
-Yargı-
' Kelebeklerin ömrü kime göre bir gündür? '
Harcadığın günlerin hesabını öderken
Ruh kiralık bedenden
Çekilir yavaş yavaş.
Hayaller ufka doğru ağır ağır giderken
Hatıralar duvardan
Sökülür yavaş yavaş.
Ömür denen ağacın son yaprağı düşerken
Ağırlaşan dalları
Bükülür yavaş yavaş.
Hayat yolculuğunun son durağı mahşerken
Meleklerin gözyaşı
Dökülür yavaş yavaş.
- Hüküm -
' Rüyalar uyanırken uyur uyku dediğin.'
Doğduğun gün çıktığın yolculuğun ucunda
Kapıları kilitli
Bir şehir var elbette.
Her sabah uyuduğun rüyanın sonucunda
Panzehiri etkisiz
Bir zehir var elbette.
Karanlık gökyüzünün en umarsız yerinde
Yağmurları ağlatan
Bir nehir var elbette.
Unutma! Kaderin de, Defter-i Kebir'in de
Altına basılacak
Bir mühür var elbette.
Yavuz Doğan