Önce ateşi bulup külü afişlediler
Sonra yangınlar çıktı, sön dedik; fişlediler… -
Firari bir mülteci, sonuçsuz bilmeceyken
Umut dolu bir aşka can veren son heceyken
Ve sabahı can bilmiş uykusuz bir geceyken
Sordular birer birer
Sordular ömrümüzü…
Yüreklerinde sevgi, içlerinde korku yok
Suyun var, toprağın var; yılanların ırkı yok!
Sevdamızı yok sayıp, aşkı kurşunlayarak
Yitik bir tanrı gibi göğü arşınlayarak
Adressiz bir “ah” gibi boşlukta çınlayarak
Yordular birer birer
Yordular ömrümüzü…
Sonra çekip gittiler - ki kaçıştan farkı yok -
Gülün var, yaprağın var; yılanların ırkı yok!
Korkulu bir düş gibi bölerek uykumuzu
Yarıda bıraktılar, bitmemiz öykümüzü.
Susturup sevdamızı; susturup türkümüzü
Vurdular birer birer
Vurdular ömrümüzü.
Sabahı çok gördüler, gözlerinde uyku yok
Suçun var, günahın var; yılanların ırkı yok!
03.07.1993 / İstanbul
Yavuz Doğan