“Mektup No: 2 – Yarenlerime…”
- Sebebi nefretime en son itirafımdır
Yakın tutanakları!
Ömrüme ilk izinim, gönlüme tek affımdır.-
Madem bu kadar kısa hayat denilen roman
Önsözüne ismimi yazmayın, haketmedim.
Madem bir yelkovana bağlı yaşıyor zaman
Yakın beni, bir mezar kazmayın; haketmedim.
Savurun küllerimi mutsuz aşklar şehrine
Bir kaç damla gözyaşı dökün hasret nehrine
Ve an be an doyarken sonsuzluğun zehrine
Gecikmiş düşlerimi bozmayın, haketmedim.
Küskün hayallerime, çocuk korkularıma
Günahkar bedenime sinmiş tutkularıma
Sabahı murat bilmiş mutsuz uykularıma
Toz pembe bir düş gibi sızmayın, haketmedim.
Denizlerim çöl kalsın, gökkuşağımsa tek renk
Ne sevdam gerçek olsun ne hüznüm aşkıma denk
En son yolculuğumda cenazeme bir çelenk
Yollayıp gidişime kızmayın, haketmedim...
Yavuz Doğan