Anlayana, anladığı kadar… “
- Söylenecek her sözün “şah”ı bizdedir ama
Yalnız bu kadarına yeter “ar”ımız bizim… -
Ne diye sorarsınız, hangimiz neredeyiz
Güneşin az ötesi uğrak yerimiz bizim.
Kâh Nurhak yollarında, kâh Kızılderede’yiz
Ardımızdan koşarak gelir gerimiz bizim.
Bazen darağacını yurt bilmiş “Deniz” ile
Bazen Şeyh Bedrettin’in bıraktığı iz ile
Bazen “Enel Hak” denen aydınlık bir giz ile
Yüzülmekten usanmaz, bıkmaz derimiz bizim.
Hem karanlık gecenin şafağını özleyip
Hem âlemin nurunu adım adım izleyip
Hem sabahı bir yıldız ışığında gizleyip
Sırrını aşikârdan saklar serimiz bizim.
Kirletilmiş düşlerin siyah tülüyle değil
Dostu düşman eyleyen namert gülüyle değil
Bir Sivas yangınının suskun külüyle değil
Nasırla temizlenir alın terimiz bizim.
Terk edilmiş bir kente son defa giren gibi
Görmeyen bakışların sırrını gören gibi
Güneşe son kez gülen gencecik “Eren” gibi
Dimdik durup göç eder yiğitlerimiz bizim.
Ahımız yok, eyvahı bilenler söylesinler
Her gözden “ah-ı eyvah” silenler söylesinler
Ardımızı dönmüşken gülenler söylesinler
Hangi suyla yıkanır kutsal kirimiz bizim.
Aynalar kırılırken gördüğünüz an için
Ateş küle dönerken tüten son duman için
İsmine hayat denen en büyük yalan için
Ruhunuza “Fatiha” okur dirimiz bizim.
Kuşatılmış günlerin göç zamanı gelince
Karanlıklar sızarken sabaha ince ince
İlk nefesin ardından, son nefesten az önce
Nasılsa karşınıza çıkar birimiz bizim.
25.02.2009
Beylikdüzü
Yavuz Doğan