Kalemim kırılsın ki bu en son yeminimdir
Seni sevmek son suçum hayalin tek kinimdir -
Mülteci düşlerimin aman bilmez dilberi
Hesapsız gidişlerin zaman bilmez dilberi
Yine senin kapını sabah bildim bu gece
Yine senin ismini günah bildim bu gece.
Yine sana yükledim yorulmuş sitemimi
Yine isminle andım sahipsiz matemimi.
Duydun mu senden sonra Mecnun sanmışlar beni
İsmimi unutmuşlar çölle anmışlar beni.
Anahtarı kaybolmuş bir hasret zindanında
Tutuklanmış düşlerim ağlıyorken yanında
Nefesim Sam Yeli`ne ortak olmuş, duydun mu?
Kokladığım her çiçek demsiz solmuş, duydun mu?
Oysa harap gönlümü kıskandı yıkıntılar
Yorulmuş ahvalimden feyz aldı sıkıntılar
Sense bensiz yaşanmış her anı sevap sayıp
Sustuğun her yalanı ömrüme cevap sayıp
Vebalimi yüklenip çekip gittiğin günü
Bir hakkın varmış gibi helal ettiğin günü
Rüzgârın kanadına yazdın ya satır satır
Halâ bütün şarkılar yokluğunu anlatır.
Gözlerimin önünde dururken ihanetin
Her gece uykuları vururken ihanetin,
Yüreğim başka adres arar oldu, duydun mu?
Kollarım başka yâri sarar oldu, duydun mu?
Oysa yalnızca sendin gördüğüm en mutlu düş
Oysa yalnız sanaydı özlem duyduğum dönüş
Sense yok sayıp aşkı, zamansız çıkıp gittin
Denizleri çöl kılıp semâ`yı yıkıp gittin.
Artık kapıma gelip sabaha dek yansan da
Günahını unutup affederim sansan da
İsmimi son nefesin bildiğin güne kadar
Gözyaşını hasretle sildiğin güne kadar
Şeytan secdeye dursa tövbesi eksik kalır
Ne öfkem bir an diner ne sitemim azalır.
Kalemim kırılsın ki, bu en son ahvalimdir
Gerisi mahşere dek ömrüne vebalimdir.
Yavuz Doğan