Yine soguk bir günün tam ortasında actım gözlerimi
Yalnizligimin bilmem kacıncı ayı artık
Takvimlerin yaprakları misali her günümü yırtıp atıyorum
Günlerimin bu en soluksuz günlerinde
Sürekli bir yarıs içersindeyim zamanla
Bitmesini istedigim bir can tasıyorum
Cok agır gelsede mecalsiz bedenime
Karanlıgın koynundan cıkmıs özlemlerimle
Düsüyorum ucsuz bucaksız yollara
Bir ümit besliyorum gecmisimi bulmak adına
Nerde aramam gerektigini bilmeden tek basıma
Düse kalka bütün sehirleri dolasıyorum
İçime işleyen soguga aldırıs etmeden
Uyusmus ellerimin acısı etkilemiyor artık
Kangiren olmus günlerimin failini arıyorum
Bulamıyorum....
Yok dermanı terkedilmenin
Arkaya bile bakmadan gitmelerin
Kimseye sıgınamıyorum bu halimle
Kim kabul eder..
Kim evet der..
Kim...
Hiç kimse...
Keske keskelerle yasamak zorunda kalmasaydım
Keske cılgınca severken bir nebzede olsa
Bende sevilebilseydim
Ama
Keskelerin sonu varmı Sevip sevilmemekte
Yok.
Simdi Ne kadar pisman olsamda
Sadece yalnızlıgımla sırdas olabildim
Sadece kendi hatamlarımla hüzünlere kucak actım
Cekmem gereken bir cezaya caprtırıldıgımı düsünsemde
Sadece bana ait oldugunu düsündügüm bir ben kaybettim...