Söylemekle olsaydı eğer
bu satırları yazar mıydım hiç?
İnsanın kendini ifade edebilme şekli
kişiden kişiye değişir de
ben o kişilerden değildim ki?
Veyahut, ben mi? Çok abartmıştım seni dostane, kim bilir!
' Seni anlıyorum' Cümlesi tarafımdan sevilmeyi bırak
yüzüme aşk eden sen tarafından da adeta iki tokat!
oysa; Sen bilirdin
dargınlığımın tüm kırgın ve kırık köşe-bentlerini!
Kişileri tahlil etme yönümü senin sayende
bir hayli geliştirdim
aslında sana bir anlamda teşekkür etmem de gerekti ya!
Ama; Seni ne bir dost, ne bir arkadaş, ne de bir sevgili
ya da, adı her ne olursa!
Taşlaşmış ve duyguları azalmış
bir kalpten ne beklenebilir ki,
sana hangi sıfatı yakıştır-malıyım; Sorarım?
Ayağa düşmüşse bir kez
aşkın kızılı!
ben diyeyim
Sızılı yürekten, renk bozgunu bir sevgi?
sen de
Kuytulardan sızıntı yapan sevgiden nefrete dönüşüm
Ancak; Adı aşk, kendi döngüsünde
kişiden kişiye değişen, huylu, huysuz vede karakteristik!
Şimdi de sana diyorum; 'Ey Aşk'
boşuna debelenme
Tozlu raflarda her daim güvelenme ye
hazır ve nazır ol!
Zamanla geçermiş, derler
Tabi, tabi ki geçer, ama deler de geçer!
Gerçek olmayan mevsim sahteliğinden
mecazında, yıllar değil
hırsından bulanmış nevrin, haki tonu dönüşlerinde!
Bazen, deve yükü ağırlığında olsa da tüm evren
hatta, sırtımı hörgücü ile tepe misali
kambur edip çökerteceğini de bilsem!
Bundan sonra; Beni kaile al, hayat!
Hiç kimsenin bana parmak ucuyla bile
dokunmasına asla müsaade etmeyeceğim
Yani başka bir tabirle;
Yaslacağım bir omuza
tövbe haşa, bir ihtiyaç duymayacağım
sadece bil istedim, bu dostane dahi olsa!