Şiir Fm | Şiirler | Şairler | Sesli Şiirler | Aşk Şiirleri | Fon Müzikleri | İbretlik Sesli Hikayeler
»»-(¯`v´¯)-» Şiir Fm Şairlerimiz ve Şiirlerimiz »»-(¯`v´¯)-» => ..:: Şairlerimiz ve Sizin Şiirleriniz ::.. => Mahmut Çiçekdağı => Konuyu başlatan: Mahmut Çiçekdaği - Ocak 21, 2019, 09:56:42 ÖÖ
-
Toplum olarak dilimizden hak kelimesini dilimizden hiç düşürmüyoruz ama icraatta öyle bir şeyi kullanmıyoruz en ufak olayı göz önüne alalım bir bankada veya her hangi bir kuyrukta hemen öne nasıl geçerim düşüncesi kafamızı meşgul ediyor ve geçiyoruz geç kalınca veya bir işimizi yanlış yapınca hemen kavgayı başlatıyoruz mesela kaldırımlara araç park etme bir yerde beklerken kavgaya tutuşuyoruz üstelik akıl vererek üste çıkma gayreti içine giriyoruz hak olayı kapsamlı bir konu sadece yapılan emekte iş karşılığı değil bir selam bir gülümseme de hak var bir çocuğu sevmekle azarlamakta daha bir çok şeyde ama hak konusunu her şeyde olduğu gibi kendi çıkarlarımız için kullanıyoruz lakin şu günlerde hak kavramını hayatımızdan çıkardık onun yerine haklıyım kavramını getirdik hakk’ı sadece kendimize yansıttık alışverişte sohbetlerde yani kısaca yaşamın her alanında hakk’ı kendimize empoze ettik istediğimiz olmayınca kaba kuvvetle çözmeye çalışıyoruz
Hak konusunu öğrenmek araştırmak gibi bir arayışımız hak deyince kendimizi biliyoruz karşımızdakini düşünmeden talep ediyoruz eşlerinin üzerindeki hak tek bir yönde uygulanıyor erkek tarafında anne babanın hakkı görülmüyor çocuğun hakkı hiç gündeme gelmiyor en çok dikkatimi çeken toplumsal olan davranış haklarımız hiç uymuyoruz şehir içi yolculuklarda yaşlılara engellilere hamile çocuklu bayanlara yer vermiyoruz öncelik saylamıyoruz şahsım adına en çok riayet ettiğim ve toplumun yanlış kavradığı düşünce hakkı sadece kendi düşüncemizle uyan kişileri kapsıyoruz başka düşüncedeki olan kişileri dışlamak hakkını görmezlikten geliyoruz HAK Konusunu en iyi anlamadan dinimiz İslam okuyalım lütfen dinimizin kitaplarını öğrenelim
İslâm Hukukunda Hakk Kavramı:
İslâm hukukunda (fıkıhta) hakk, hukukun, bir başka deyişle şeriatın bir yetki veya yükümlülük olmak üzere benimsediği, kişiye ait olan şeydir.
Bu tanım, hem Allah’ın kulları üzerindeki kulluk görevlerini, hem de kişiyle ilgili bütün hakkları içerisine almaktadır. Kişinin mesken edinme, mal edinme hakkına işaret ettiği gibi, medení hakkları, yaşama, inanç, çalışma hakklarını, baba hakkını, devletin vatandaşlar üzerindeki tasarruf hakkını, çocuğun nafaka hakkı ve benzerlerini de anlatmış olmaktadır.
Tanımda geçen yükümlülük, kişinin kendi üzerine isteyerek aldığı sorumluluktur. Borçlunun borcunu ödemesi, işi üzerinde alanın işin hakkını vermesi gibi.
İslâmın hakk anlayışında iki önemli vacip vardır.
Bunun birincisi genel vaciptir, yani herkesin uyması gereken bir yükümlülüktür. Bu da kişinin hakklarına saygı gösterilmesi, tecavüz edilmemesidir.
İkincisi, özel vaciptir, yani sadece hakk sahibine ait yükümlülüktür. Bu da hakkın başkalarına zarar vermeyecek şekilde kullanılmasıdır.
İslâma göre hakk’ların kaynağı şer’í iradedir. Hakk’lar, şer’í hükümlerin dayandığı kaynaklardan çıkarılan ilâhí bağışlardır. İslâm’da delilsiz şer’í bir hakk yoktur. Buna göre hakk’ların kaynağı Allah’tır. Çünkü O’ndan başka Hâkim ve O’ndan başka diní hüküm koyucu olamaz.
İslâma göre, insanlara veya yaratıklara ait hakk’ların kaynağı insan iradesi ve aklı değildir. İnsan aklı ve iradesi yalnızca, bu hakkların yerli yerinde kullanılmasını sağlar, hukukun uygulanmasına yardımcı olur, hakk tecavüzlerini önlemeye çalışır. Daha doğrusu akıl, ilâhí irade tarafından sabitleştirilen hakk’ları anlamaya ve onları yerli yerinde korumaya yarar.
Bugün yaygın olarak kullanılan ‘insan, hayvan, çocuk, hakları’ deyimleri 19. Yüzyılda avrupada ortaya çıkmaya başladı. İlk insan hakları evrensel beyannâmesi ise ancak 1947 yılında ilan edilebildi.
Halbuki bütün ilâhí dinlerde olduğu gibi İslâm’da da hakk’lar ve yükümlülükler bizzat insanlara Hâkim olan Allah tarafından belirlenmiştir. İlâhí irade tarafından belirlenen bütün hakk’lar sabittir, yani değişmezdir. Hakk’larla ilgili prensipler Kur’an ve Sünnet’te zaten bulunmaktadır. İslâm hukuku (fıkıh) bu konuyu geniş bir biçimde ele almıştır. Bu hakk’ların nasıl korunacağını, hak ihlali olursa nasıl ceza verileceğini detaylı bir şekilde sistemleştirmiştir. Hatta İslâm fıkhı, batılıların hiç aklına gelmeyecek kişi ve varlıkların bile hakk’larını belirlemiştir. Kitaplarda ‘hukuk devleti’, ‘insan hakları’ gibi kavramların geçmemesi, onların olmadığı anlamina gelmez. Ayrıca, ta İslâmın başından beri bilinen, uygulanan böyle bir hukukun ayrıca bayraklaştırılmasına İslâm aleminde ihtiyaç olmamıştır. Batılılar, kendilerinin uzun yıllar arayıp ta buldukları bazı prensipleri, bütün dünyaya yeni bulunmuş ve yalnızca kendilerine ait gibi göstermeleri tarihí gerçeklerle bağdaşmıyor.
Tekrar edelim ki hakkların kaynağı ilahí iradedir. İnsanlara ve varlıklara ait hakk’lar, bencil, çıkarcı, unutkan, bazen de zalim olan insanın eline verilemez. Üstelik insan kafasına dayalı olan hakk kaynakları, yine insanlar tarafından değiştirilebilir. Zaman geçtikce insanların anlayışları değişiyor. Dolaysiyle onların hakk tanımları da değişikliğe uğruyor. Öyleyse hakk gibi önemli bir şey, her şeyi hakkıyla bilemeyen insanın hükmüne dayanmamalı.
Hakk’lar, ancak Hakk olan Allah’ın hakk hükmüne göre yerine getirilebilir, korunabilir. Hakk’a rağmen konulan bütün ölçüler, bütün hükümler batıldır, geçersizdir, boştur, temelsizdir.
İslâm hukukuna göre üç çeşit hakk vardır:
1-Allah hakkı (hukukullah): İnsanların kulluk görevi, onları Allah’a yaklaştıran şeyler, genelin çıkarına olan ama Allah tarafından belirlenmiş hükümler,
2-Kişinin maslahatının korunduğu haklardır. Çok geniş bir alanı vardır. İnsan hakları dediğimiz şeylerdir.
3-Allah hakkı ve insan hakkı: Örneğin, kişinin aklını, dinini, neslini korunmasında iki hak vardır. Bu hakların yerine getirilmesiyle hem Allah’ın emrine uyulmuş olur, hem de bunlarla toplum ve kişilerin çıkarı (maslahatı) korunmuş, haklarına tecavüz önlenmiş olur
-
eys