PİŞMAN OLACAK BELKİ DE
Ben...
Nerde boynu bükük,
Seven,
Bir garip görsem...
İki büklüm olur duygularım,
Ezilir,çaresizliğimin altında.
Söyleyemem..
"Hiç bekleme,
Zaman..
Bu sevginin ilacı değil" diye,
"Sen...
Yıllar sonra bile,unutamassın
Yine aynı yerde"...!
Beklersin" diye...
Bense,,..
"El bebek,gül bebek",
Büyütürüm onu,
Gözbebeklerimde...!
Arada bir...
Yağmurlarda ıslanan,
Saçlarını tarar,
Salıncaklar kurarım
Onun için..
Kirpiklerimin arasına..
Bazen..
Gözyaşlarımla silerim,
O zeytin irisi gözlerini..
Ve yine uyuturum,
......Gözbebeklerimde..
Ona biriktirdiğim,
O bembeyaz bulutların üzerinde..!
Masallardaki...
Peri kızları gibi...
Renga renk kuş tüyleri içerisinde..!
Biliyorum..
O serpilip,o büyüyor...
Gözbebeklerimse..
Gittikçe küçülüyor
Daralan zamanın cenderesinde..! .
Ve ben...
Birgün,o davete..
Mecbur kalırsam icabete,
Azad edeceğim onu,
Beyaz bir güvercin niyetine
Kendi kaderini,
Kendi hayatını yaşasın diye..!
Pişman olacak belkide,
Ben neden çabuk büyümedim,
Neden gözlerinin içine bakamadım diye,
Belkide ilk defa ağlayacak,
Beni yolcu ederken ebediyete..! !
Mahmut Mücahit Özdemir (https://www.antoloji.com/mahmut-mucahit-ozdemir/)