GURBET ÇOCUKLARI
Derdimiz...
Biraz tuz,biraz biber değilmiydi.?
Bir lokma ekmeğin yanında.
Neyimiz eksilirdi...
Biraz sabırla...
Kanaat etseydik aza
Ne olurdu sanki..
El kapısında,
Sevgi,şevkat dilenmeseydik.
Sermeseydik...
Gururumuzu,ayaklar altına,
Hiç değermiydi..
Değermiydi Allah aşkına,
Alın terimizin bir tek damlasına..! .
Kimbilir..
Belki o zaman
Katlanmazdık,
Hans´ın,Petra´nın..
Kin kusan
Nefret dolu bakışlarına..
O alaycı,küstah tavırlarına.!
Sebep neydi...?
Neydi bizi,mahkum eden,
Kuru bir yaprak gibi
Savurup,gurbet ellere düşüren.
Açlıkmıydı,sefaletmiydi sahiden.?
Şimdi....
Bir fazlamız mı var..?
Yurdumdaki
Memurundan,işçisinden..!
Oysa gurbet ellerinde;
Kadını erkeği koşar,ek iş peşinde,
Bi haberdirler,evde olan bitenle.
Çocuklar sokakta,bilmez nerede,
Okullarda perişan garip çocuklar.!
Bir ev,bir mülk daha alalım derken,
Kimi mideden oldu,kimi belinden,
Kimi kızından oldu,kimi gelinden,
Hayatları kararan,garip insanlar..!
Dünyayamı geldik yoksa biz erken.?
Yoksa yıllarmı kısaldı,dönelim derken.
Gözümüzün önünde gençlik giderken,
Vebalimizi çeken,garip çocuklar..!
Mahmut Mücahit Özdemir