IŞIKLARA KARIŞIP YOK OLMA DİYE
Seni...
Göz bebeklerimde
Uyuttum...
Uykusuz gecelerimde.
Ne Kaşlarımı çattım,
Ne gözlerimi kırptım
Sen uyanma, sen ürperme diye..!
Ve ben...
Çaresizliğime ağladım.
Geceler boyu...
Göz yaşlarımı yüreğime akıttım,sessizce
Yeter ki sen ıslanma,sen üşüme diye.!
Hep isyan ettim,ümitsizliğe
İsyan ettim o kötü talihe,
Sevmeye hakkım yok,
Sevme dedim, unut dedim
Yine de..
Söz geçiremedim,
Kanayan yaralı kalbime....
Ve artık...
Güneş hiç doğmasın,
Sabahlar hiç olmasın istedim.
Yeter ki sen,
Yıkma hayallerimi...
Yeter ki sen,
Soldurma ümitlerimi...
Yeter ki sen..
Işıklara karışıp yok olma...
Terk etme göz bebeklerimi..
Ne olur kal öylece..
İstersen hiç,
Ama hiç sevme beni.
Yeter ki sen... sen...
Sensiz bırakma gözlerimi..!
Mahmut Mücahit Özdemir (https://www.antoloji.com/mahmut-mucahit-ozdemir/)