KUŞLAR
bizim oralarda..
seher vakti,
düğün alayı kurulur,
çığlık çığlığa giderdi kuşlar.
kısmetlerini aramaya..!önce....
birkaç minik serçe konardı.
mutfak camının pervazına,
ne varsa hazırda
kursaklarına indirirler
sonra da sularını içip,
öyle giderlerdi uzaklara..!
gün batımı da
bir başka olurdu bizim oralar
guruplar halinde dönerdi kuşlar
kimi
ağaçlara
kimileri de,
telgrafın tellerine konardı.!
şimdi ise..
ne bir mektup,
ne teller,ne de telgraf kaldı.
hepsi bizden önce girdi toprak altına..!
artık..
sılaya doğru,
uçuyor tanıdığım,
bildiğim bütün kuşlar..
çığlık çığlığa..
asmalı o ahşap evimizin
dar sokağına.
ne varki..
şimdi oralarda
sadece hüsran var
içimizde ki uktelerimizi,
hiç onmayacak hayallerimizi
yükseklerden..
beton yığınları arasına atıyor
tanıdığım bildiğim bütün kuşlar...
Mahmut Mücahit Özdemir (https://www.antoloji.com/mahmut-mucahit-ozdemir/)