TOMURCUKLAR
topu topu..
kaç bahar vardı ki
görüp yaşadıkkları..
belki de..
o kısacık ömürleriydi
bahar dedikleri..
ve..
bir şafak vakti..
kara kara bulutlar geldi
gecelerden de kara...
karardı yer gök zindan gibi..
deldiler ...
karanlığın sessizliğini,
adres ararcasına iz süren mermiler.
dolu olup yağdı.
o acımasız şarapneller.
ve..
çiçeği burnunda tomurcuklar
birer birer düştüler kara toprağa
meyveye bile duramadan
tomur tomur açamadan..
ardlarında..
boynu bükük dalları,
o canhıraş feryatları
yarım kalan sevdaları
bıraktılar...
onlar..
bu dünya`yı
kan revan içinde öylece bırakıp
Cennete doğru sessizce yol aldılar.!
Mahmut Mücahit Özdemir