ARALA DÜŞLERİN SİMLİ PERDELERİNİ
Dünün saklı sokaklarında
Hayalleri sobelerken biz
Yaşamın koyu aydınlıklarında
Yüreğimizi dinleriz.
Zaman dişlilerine
Gözyaşımız düşer.
Küskün merhabalarda
Işıklar yağar aydınlıklarına
Düşler tezgâhında biçimlenir hüzün
Bütün penceresiz odalarda
Gözyaşı derinlerden yüze çıkan
Dinlenmiş bir sancının kristalidir.
Damıtılmış bütün ağrılar
Hesaptan düşülen bedelce
Sorgusu tamamlanmayı bekleyen
Hüzün ihtilalidir
Sevda ve aşk gülüm,
Ruhumuzda oyunlara doymayan,
Ergenleşmemiş binlerce çocuğun
En masum kahkahasıdır.
Bir heceyle araladıkça
Düşlerin simli perdelerini
Yapışır yüreğimize en koyu düşünce.
Sular çektiğimiz kara kuyularda
Ellerimiz birdenbire üşür,
Gözlerimiz karanlıkla içten içe öpüşür.
En ağır yükümüzdür oysa sızı,
Sorgusuz bir heceyle paylaşır ağrımızı
Tufanlar geri dönüşüm kutularına atılır,
Resimlerdeki gülüşler gözyaşlarımıza karışır
Üşür karda çiçek,
Ağlar çiçeklerin emsalsizi kardelen,
Uzak kentlerden sevgiyle el sallar
Hıçkırıklı bir özlemin sesini duyurur.
Selahattin Yetgin (https://www.antoloji.com/selahattin-yetgin/)