DÖKÜLDÜ KALDI DERSİN
| Şiir - Hamit Karaca
| Yorum - Dursun Demiray | www.siirfm.org
https://youtu.be/N7iljINhjSE
DÖKÜLDÜ KALDI DERSİN
Her zaman ki. o yerde, bekledim gelmiyorsun
Başın eğdin yerlere selamım almıyorsun
Hatırımı kırdın ya ben öldüm bilmiyorsun
Sevmiş beni bu garip boş yere soldu dersin
Son nefesi dudaktan döküldü kaldı dersin
Kalkıp kapına gelsem açar mısın bilmem ki
Türlü bahane kurup naçar mısın bilmem ki
Pencereni açıp ta kaçar mısın bilmem ki
Sevmiş beni bu garip boş yere soldu dersin
Son nefesi dudaktan döküldü kaldı dersin
Bendim hep gözü yaşlı, içten içe kanayan
Sendin benim sabrımı gece gündüz sınayan
Gözümde yaşa gülüp sendin beni kınayan
Sevmiş beni bu garip boş yere soldu dersin
Son nefesi dudaktan döküldü kaldı dersin
Sana döndüm yüzümü ben güneştim sende ay
Tutulurdum bakınca boş ver cahilliğe say
Sen nehir gibi çağla ben derin akan bir çay
Sevmiş beni bu garip boş yere soldu dersin
Son nefesi dudaktan döküldü kaldı dersin
Okyanusun için de küçük saldan farkım yok
Yalpalanıp dururum hiç bir şeyden korkum yok
Bu gecede sabahçı gözlerim de uykum yok
Sevmiş beni bu garip boş yere soldu dersin
Son nefesi dudaktan döküldü kaldı dersin
Ağlarım hüngür hüngür her geçişte sokaktan
Toz kalkardı geçerken yürüyorken topraktan
Benim farkım kalmadı daldan kopmuş yapraktan
Sevmiş beni bu garip boş yere soldu dersin
Son nefesi dudaktan döküldü kaldı dersin
Suçla beni bin türlü acımasız söz ile
Zaten yangın yüreğim harlayı ver köz ile
Arkamdan dualar et bir fatiha cüz ile
Sevmiş beni bu garip boş yere soldu dersin
Son nefesi dudaktan döküldü kaldı dersin
Hamit Karaca