Sana seni yazmak istiyorum yine
Hiç bir şekilde süslemeden üzerini
İçimden geldiği gibi katıksız
Sana Yusuf diyorum da yine kimseler duymuyor
Ve yine kimseler bilmiyor sana seni yazdığımı
Ve yine kimse bilmiyor sessizce sana çoğaldığımı
Seslenişimi duymuyor kimse
Yüreğimin tenha odalarında özenle katlıyorum senli umutlarımı
Ve sonra çeyiz diyerek kaldırıyorum el değmemiş raflarına
Bekliyorum...
Yüreğim coşkun akan bir nehrin taş tutmaz yatağı sanki
Ey yar! Sen bilmesen de ben geliyorum...
Suskunluğun ötesinde bekleyişimin kelimelerle inatlaşmasıdır sana seslenişim
Biliyorum ey yar!
Beni biliyorsun...
Seni biliyorum..
Duadasın şimdi sessizce içine yağıyorsun
Damlaların önce seni ıslatıyorbil ki ardından beni
Yüreğine düşmeden ahın
Önce gelip beni buluyor
Bana düşüyor önce
Sonra benden yol alıp seni buluyor sessiz sedasız.
Sen duymuyorsun ...
Ve ben belki de en çok bunu seviyorum...
Seni bilmeyi
Sende bilinmeyi..
Sen yine sürdür sessizliğini sevgili!
Sen yine sus hiçbir şey söyleme istersen
Bozma sessizliğini
Ben seni beklerim
Ben yine beklerim...
Sonuna dek..
Sabrımın en keskin taraflarıyla
Bu yüreği duayla bilerim...!
. . . alıntı . . .