Kalemi yine aldım elime, yine dökülecek mısralar yüreğimden birer birer…
Ama bilesin ki hasretinden yazmıyorum bu sefer.
Bugün ilk defa kaleme alacağım ihanetini…
Gidişinin üzerinden aylar geçti,
Acım hala ilk gün ki gibi taze.
Ağlasam geçer biliyorum,
Ama ağlayamıyorum.
''Erkek Adam Ağlamaz'' tezinden vazgeçip, çocuklar gibi ağlayan ben,
Artık ağlayamıyorum senin için.
Kime niyet kime kısmettir, Gitmek...
Ben niyetliyken, sana kısmet oldu.
Söylesene hangi kırılası kollardasın şimdi?
Hangi boyuna sarılıyor ellerin?
Hangi gün karar verdin, bu ihaneti bana reva görmeye?
Hangi sözüm bu kadar derinden kırdı seni ki; ardına dahi bakmadan gittin?
Söyle kim aldı seni benden?
Gözlerim de hayat bulan gözlerini, kim yabancılaştırdı bana karşı?
Oysakisen eskiden böyle bakmazdın gözlerime.
Kaçırmazdın bir suçlu gibi gözlerini, gözlerimden.
Hangi hırsız çaldı seni yanımdan?
Hangi kör olası çöpçü süpürdü, ayak izlerini sokaklarımdan?
Hangi çirkef iftiraya kanıp da, kıydın Aşkımıza?
Hangi caniler kıydı masum rüyamıza?
Hangi kahrolası eller yıktı dünyamızı?
Kim ne vaat etti sana da, mahremimizi döktün ortaya?
İdama götürseler dahi, konuşmazdık hani?
Hangi vicdansıza kanıp da, ihanet ettin bana..!
Yapılır mı be! Yapılır mı?
Benim gibi adama bu yapılır mı?!
Bütün zaferleri sana bırakıp teslim oluyorum.
Vefasız vefadan ne anlasın.
Yazık be Yazık!
Onca sevgiye, emeğe, sana verdiğim Aşk’a yazık..!
Dağ gibi adamı eze eze,
Ne idüğü belirsiz birine,
Dünden razıymışsın meğer gitmeye.
Bundan sonra ne ben seni çağırırım ne de sen gel !
Biz diye bir şey yok.
Belki de hiç olmadık.
Sen ve ben düşman bile değiliz artık!
18.00
18.01.2013
UMUT
http://www.webailem.com/fon/13.swf