Muhaberattan Tolga Bey her zamanki nazik tavrı ile telefonun diğer ucunda "İclal Hanım size gelenler çok birikti epey de davetiye var uğrar mısınız yoksa göndereyim mi?" diye sordu. Gazeteye her gün gitmediğim için adıma gönderilenleri biraz geç alıyorum. Bu yüzden katılamadığım tüm davetlere teşekkür ederken beni en çok mutlu edenin Türkiye'nin dört bir yanından gelen yayınlar olduğunu belirtmeliyim.
Biletli Yolcu Olmak
Bir seyahat firması mesela çok hoş bir dergi çıkarmış. Kapağında Candan Erçetin var. İçinde de çok hoş bir sohbet. Biletli yolcu olarak yaptığı seyahatleri anlatıyor. Biletli yolcu olmak tanımı çok hoşuma gitti birden. Ankara - İstanbul seyahatlerim sırasında yıllarca yollar boyu neler kurduğumu düşündüm.
Bir bilet alıp yola çıktığımda hep yeni bir iç yolculuk da başlıyordu aslında. Yollan hep çok sevdim ama otobüslerin farklı bir tarafı vardır. Bolu'da ekşi hamurlu ekmek ve domates çorbası önemlidir mesela. İç ve dış yolculuğun film arasıdır çünkü.
O yollarda kaç şarkı sözleriya klip yapmışımdır kafamda. Kaç kaseti arkalı önlü ezberlemişimidir. Kaç küskünlüğümü onaracak intikam senaryoları kurmuşumdur. Kaç müzik yazısı kaç memleket yorumu kaç kitap tanıtımı yazmışımdır kim bilir... Bir gün bana da fırsat verildiğinde bu değerli fikirlerimi paylaşmak üzere ne hazırlık yapmış elinde olanakları olan radyoculara eleştirmenlere yazarlara ne çok kızmışımdır.
Birkaç gün önce Haşmet Bey'in yayınladığı okur mektuplarından birinde "gazeteye yazanlara para var matematik defterinin arkasına yazanlara yok ben de çok güzel yazılar yazıyorum" gibi bir satir vardı. Nasıl tanıdık geldi o cümle. İnsan lisede ve üniversitede her şeye fena halde hazır olduğunu düşünür hep. Herkese gıcık olma kapasitesinin üst sınırda olduğu yıllardır. Ama fena halde hazır olabilmek için kaç kez biletli yolcu olmak gerektiğini bilemez...
Biletli yolcu olmak...
Bir yola bilet kestirmek. Bir ayrılığa bir başlangıca bir özleme...
Yatılı okuldan eve dönüşlerde daha çok küçüktüm ve genellikle muavine emanet edilirdim. Galiba 11 yaş civarında kurulan hayaller daha somut küçük şeyler üzerine oluyor. Eve gider gitmez yatağa yatmak gibi. Çok sevilen ve özlenen bir yemeğin yaşasın o akşam yeneceğini bilmek gibi. Mahalledeki arkadaşlarla kalınan yerden oyuna devam etmek gibi...
Sonra büyüdükçe geleceğe dair şekillenirken hayaller geçen yıllarla beraber bir hesaplaşmaya dönüşür...
Arbk sadece gidilen yere değil bir karara bilet kestirilir.
O yollarda tüm mavi karayolları levhaları ve kilometrlerle birlikte karar verilir.
O kararlar bazen yeni bir yaşama bilet aldırırlar...
O yollarda sevdiğimiz tüm şarkı sözlerilar ve şarkı sözlericıları yazılar ve yazarları filmler ve oyuncuları yanımızda olurlar.Biletii yolcu bazen yalnız görünse de yalnız değilidir aslında. Hep bir yol arkadaşı vardır yani...
İşte böyle... Yolunuz açık olsun. Şu anda yolda mısınız bilmiyorum. Ama ben yanınızdayım..
İclal Aydın