duyguları körelmiş cam parçalarıyım artık...
hani en sevilen vazolar bile kırıldıktan sonra gözden düşer ya öyleyim işte...
karanlıkta var olmayan gündüz güneş ışınlarıyla gözleri yakan cam parçaları.
acıtan kanatan susan
varlıksızım...
aslında yok değilim ben sadece en görünür yanım içimin en derin sızısı SEN yoksun...
bu kayıpsensin yüreğimin aydınlığı...
seni yürekte taşımak sensizlikte yok olmakdı...biliyordum ve umursamamıştım
ta ki sen beni sonsuza kadar yok edene kadar...
o zaman anladım ve duydum çatlağın sesini.
ben parçalarımın en yakınımın avuçlarına düşüceğini sanarken...onun avuçları senin ellerindeymiş...
biliyor musun?canımı acıtan bu yokluk değil.
en çok acıtan;yanındakinin kim olduğunu bilmek..şuan kimi var ettiğini bilmek...hem de çok yakından...
bunları duymak yüzünü kızartmaz benim canım gibi yanmaz canın ben hala bunları yazarken bile parçalanıyorum
çünkü biliyorum ki;ruhsuz birini parçalamak zordur...
çünkü biliyorum ki; SEN
eskidemiriçi boş vazolar vardır ya...
öylesin işte!!!
http://www.webailem.com/fon/48.swf