Şiir Fm | Şiirler | Şairler | Sesli Şiirler | Aşk Şiirleri | Fon Müzikleri | İbretlik Sesli Hikayeler
»»-(¯`v´¯)-» Web Ailem Dostuk Sevgi Forumları »»-(¯`v´¯)-» => ..:: Paylaşmak İstediklerim ::.. => Hikayeler & Öyküler => Konuyu başlatan: Fatih - Kasım 29, 2013, 10:57:51 ÖS
-
Heyecanlıydı. Bir o kadar da huzurlu. Biraz sonra üzerine titrediği, üç yıldır beyninin ve yüreğinin içindekileri harmanlayıp, bir süt gibi içirdiği öğrencisi, İrespublika Olimpiyatları'nda kazandığı birincilik ödülünü almak için sahneye çağrılacaktı.
Hislendi. Gözleri buğulandı. Renkler, şekiller flulaştı, birbirine karıştı. Daldı...
Çiçeği burnunda hanımıyla beraber havaalanındaki heyecanlarını hatırladı. Daha evleneli bir hafta olmuştu. İlk defa uçağa bineceklerdi. Birazcık korkuyorlardı işin doğrusu. Ayağı yere basmıyordu ki meretin. Uçak âdeta ideallerinin mukaddesliğine denk bir yüksekliğe kanatlanmıştı. Bu yüceliğin gönderinde birbirlerine söz vermişlerdi. Birbirlerine olan sevgileri gibi, buraya geliş gayelerini de aynı aziz duygularla sevecekler, Anadolu'yu ve Anadolu insanını sevdirmek için yaşayacaklardı.
Ne de olsa gurbetti... Dil bilmiyor, çevreyi tanımıyorlardı. Etütler, öğretmen toplantıları derken haftanın üç-dört günü eve çok geç gelmek zorunda kalıyordu. Eşi, insanı saniye saniye sokan yalnızlık nöbetlerine, yüreğini Anadolulaştırarak tahammül ediyordu.
Türkiye'nin batısından, Kazakistan'ın Kostanayi'sine; insanın metabolizmasını tepetaklak edecek bir iklime gelmişlerdi... Çok soğuktu. Çok kar yağıyordu. Dışarı çıkamadıkları günler oluyordu. Bazen aradıkları şeyi bulamıyorlar, aradıkları şey ortaya çıktığında, ceplerindeki şey ortadan kayboluyordu.
Kendilerinden bir parça kabul etmişlerdi bu sıkıntıları. Hâllerinden hiç şikâyetçi olmamışlardı. Bu sıkıntılarla sarmaş-dolaş, herşeylerini ellerinden geldiğince öğrencilerine vermeye çalışmışlardı. Çünkü onlar Kazakistan'ın geleceğiydi. Çünkü onlar Kazakistan idi. İhmalin ve kusurun faturasını yarın Kazakistan ödemek zorunda kalırdı. Bu, atayurda vefasızlık, Anadolu'ya ihanet olmaz mıydı?
İki senedir memlekete gitmemiş, gidememişlerdi. Birinde okulun iremontui için kalmışlardı. Diğerinde ise Aybike'leri katılacaktı aralarına. Anasız-babasız, kaç bayram geçmişti aradan, unutmuşlardı neredeyse...
Hislerine hâkim olamadı. Yanaklarında bahar yağmurları vardı şimdi. Olacaktı ya... Dün Aybike'sinin yaş günüydü, bugün de evlilik yıl dönümleri... Bu program için bir haftadır dışarıda olduğundan ne bir çikolata alıp çocuğunun yanaklarına öpücük kondurabilmiş, ne de hanımına bir demet çiçek verebilmişti...
Düşüncelerinden, öğrencisi Almas anons edilince sıyrıldı. Alkışlar öğrencisi içindi. Öğrencisinden sonra sahneye başkanı çağrıldı. Bir alkış da onun için koptu. Başkanı konuştu, alkışlandı... Alkışlandı, konuştu. Sonra başkanı, armağanını verdi öğrencisinin. Bir daha alkışlandılar. En fazla o iftihar ediyor, o alkışlıyordu.
Ama hiç kimse, onun dün biricik kızının birinci yaş günü, bugün de evliliğinin beşinci yıl dönümü olduğunu bilmedi...
Onun ise sevinç ve hüzün gözyaşları birbirine karıştı.
Kimbilir belki kendisi de farkında değildi ama, onun ve onun gibilerin gözyaşları aydınlık bir geleceğe bengisu oluyordu.
-
eys bravoo bravoo