Yanlış askların güzergahından çark etmişe benziyor yüreğim..
Karanlığa sitem, yıllara özlem gibi kanayan yaralarım..
Bunlara rağmen şehir gözbebeğime sığmıyorsa artık..
Daha ne demeye uğraşmalı..
Bir eylül daha soluyorsa divane ömrümün tenha sokaklarında..
Bir ömür,daha kaç asıra sığar böyle?
Bu düğümü...
Yenilmeye hükümlü ömrümün aynadaki kahrolası görüntüsünü..
Kendime soruyorum..
Herkes gibi olmak varken..
Bu kendinden tezat yüreğimin kuytu köşelerinde..
Bir sığınak arıyorum, yaşamış olmaya dair..
Belki de yaşıyorum kimbilir?
Ama nedense kalbimin sesinde bir sükunet bulamıyorum..
Ve geçip giden günlerden geriye tek gördüğüm;
İnsan kalabalıklarında..
Bir labirentin içinde çıkış yolu bulurum umuduyla oradan oraya çırpınışım..
ALINTI