Elveda Ey Gülnihal! Gidiyorum işte bak
İçime ızdırabı üzüntüyü atarak
Geldiğim yere doğru sürecek bu dönüşüm
Senden de kaldırılmaz bir hakaret görmüşüm
Geçmişinle arayı bir anda ayırsarak
Yıllardır kapattığın perdeyi sıyırarak
Hoşcakal deyivermen, o afife haline
Eski kırmızılığın küserek cemaline
Canım arkadaşıma bir ikindi sonrası
Söylediğin o sözün söyle neydi manası
Sonra da sürüp giden sanki bir dostluk hali
Gözüme düşman gibi gösterdi gülnihal`i
O gün nefret üfledi içime her nefesim
Saplandı boğazıma hançer gibi hevesim
Kanımın her damlası sanki aktı boşluğa
Bedenim zaman üstü düştü bir sarhoşluğa
O an ellerim olsan seni derhal keserdim
Bırakır sakinliği kasırgaca eserdim
Tatlı sohbetinize devam ediyorken siz
Birisi geçti oradan ama göremediniz
Sessizce yürüyordu, belliydi kederinden
Boşluğu yumrukluyor, ağlıyordu derinden
Gülnihal! O ben idim, onu ihanet saydım
Yerlere gireydim de keşke görmez olaydım
Sende de karlar yağdı güvendiğim bu dağa
Tilkiyi dadandırdın muhabbet denen bağa
Sende her fani gibi yaslandım da yıkıldın
Önce biraz yükseldin sonra yere çakıldım
Utangaç gözlerine umutlar bağlamıştım
Her gece sevincimden sessizce ağlamıştım
Sabrettim hep sabrettim dağlar genzime durdu
Kovdum ne zaman gelse içimi yiyen kurdu
Limanını arayan kaptansız yelken gönlüm
Seni ufuklarımda tek hedef tanıyordum
Ruhumun sükuneti sendedir sanıyordum
Gözlerimde büyüdün o kadar oldun ki sen
Dünyamı baştan başa kapatıyordu gölgen
Kalbimdeki ummana bir sandal gibi geldin
Sonsuza açılırken birden aklımı çeldin
Hayal ufkum daraldı, bir noktaya yerleşti
İdrakim zayıfladı basiretim körleşti
Gülnihal! En sonunda yalan çıktı gözlerin
Beynimin ortasına kurşun sıktı gözlerin
Bitmeyen bir kaynağın arıyorum özünü
Dur! Dinlemem, boşuna sıralama sözünü
Sevgisi gerçek olan mahbuptan yana yolum
Belki de ben sevdikçe sevilen kul olurum
Orası asıl kaynak, membaı muhabbetin
Sen ise muhabbeti harab ettin mahvettin,
Elveda Ey Gülnihal! Beni bekliyor menzil
Muhabbetim O`nadır, O`nadır sana değil.
ALINTI