Anadolu’nun Orta Vilayetlerinden Bir Köyde Yavaş Yavaş Güneş Batmaya Hava Kararmaya Başlar. Karanlık İyice Çöker Köyün Üzerine. Evlerden Birinde Bir Kadın Ve Adam Yatma Hazırlığı Yapmaktadır. Erken Yatıp Yarın Sabaha Güneş Işığına Erken Uyanılacaktır. Adam Üzerini Değiştirir Yatağına Yönelir. Evin Penceresinden; Karanlık Bahçeye Vuran Işıkta Ağaçların Arasında Bir Gölge Belirir. Kadın Pencereden Dışarı Bakar Ve Gülümser. Kadının Sevgilisi Bahçededir. . .
Tam Sözleştikleri Gibi Sözleştikleri Saatte Ve Yerde Adam Onu Beklemektedir. Kadın Kocasının Uyumasından Emin Olunca Sessizce Yataktan Kalkar Üstünü Giyer Ve Pencereden Aşağıya Atlar. Baska Bir Adam İçin Kadın Kocasını Terk Eder. Koşarlar İki Sevgili Kaçıyorlar. Tarlaları Ovaları Aşarlar. Anadolu’da Bir Köy Nasıl Koşmasınlar Ki. Arkalarından Onları Kovalayacak Onca Şey Vardır. Namus Belası Töre Cinayetleri Yoksulluk Cefa Korku. Arkalarında Bunlar Varken Nasıl Durabilirler. Köyden Uzaklaştıklarına İyice Emin Olunca Soluklanmak İçin Dururlar. Kadın Duraksamayı Fırsat Bilip Nefes Nefese Der ki :
‘Evden Çıktığımdan Beri Ayakkabımın İçinde Bir Şey Var Beni Rahatsız Ediyor’ Çıkartıp Bakar ki Ayakkabısının İçinde Bir Tomar Para! Kocası Her şeyin Farkında. Biliyor ki Gidecek;
‘Beni Terk Edecek Ama Bunca Yıl Çorbasını İçtim Çamaşırlarımı Yıkadı Ütüledi. Bana Emeği Geçti’ YABAN ELDE MUHTAÇ OLMASIN DİYE! O Yoksul Köylü; Bütün Parasını; Baska Bir Adam İçin Kendisini Terk Eden Karısının Giderek Kendinden Uzaklaşan Adımlarını Attığı Ayakkabısının İçine Koydu. O Güzel İnsanı O Onurlu Davranışı Sergileyen O Terk Edilen Adamı
HEPİNİZ TANIYORSUNUZ…
Çünkü O; Bir Dizesinde Bize Yürekten Seslendiği Gibi Uzun İnce Bir Yoldaydı Ve Gidiyordu Gündüz Gece..
-- ASIK VEYSEL --