http://www.webailem.com/fon/47.swf
(http://2.bp.blogspot.com/_sz3OfsyMaoE/TQpLofAkEbI/AAAAAAAAASk/phSM80678l4/s1600/tumblr_l9u1qnekel1qzal4bo1_500_large.jpg)
yaşanmış günlerime
yazılmamış cümlelerim var benim
ve yazılmış cümlelerime
denk düşmeyen
düşlerim …
*
bazen “hep” kadar anlamlıdır “hiç”
bazen hep kadar
anlamlıdır …
bezen de “hiç” kadar anlamsızdır “her şey”
ve ahrazlı
yok kadarlı
bu varlığıma bedel
bakın, gözlerinizin önünde bir yeraltıyım
ve içime doğru kıvrılan bu gölgeler
bu ılık kızıl
bu kemiklerime dolana dolana uzayan keder
bunlar
bunlar acı değil
ağrı değil bunlar
yara
değil
onlar
onlar sarmaşık
benim evim bir iç
içim bir kör
gördüğüm tek şey zifir
neyleyim
neyleyim
aşka
çarpa çarpa her yaram
ama lütfen
bunu hiç hatırlamayın …
*
bazen “hep” kadar anlamlıdır “hiç”
bazen hep kadar
anlamlıdır …
bezen de “hiç” kadar anlamsızdır “her şey”
ve varsın kenarları rengarenk çiçekli bir ölüm davetiyesi gibi
düşsün kalbim, bütün ezberlerinize ziyan
dert değil
nedir ki ? atın beni ellerinizden
bırakın uyuduğum bir yerde
yürüdüğüm bir yolda durun, gelmeyin siz
ansızın itin bir uçuruma arkamdan
ben en güzelini öğrendim düşmelerin, kiraz çiçeklerinden
ama bir çocuk
fakat bir çocuk
bir göğün açık mavisine bakarken
ve uçuşunda bembeyaz bir güvercini
gökyüzü kadar berrak gözleriyle severken
aniden, hani bir sesle sessizliğin ertesi
bir paslı hıçkırığın sancısı hemen peşinden
ve boşlukta incecik bembeyaz tüylerden bir iz
vakitsiz bir kırağı gibi yer yüzüne
dökülürken
tanık olduysa çocuk, vuruluşuna göğe emanet bir güvercinin
baktıysa öylece tek damla yağmur
tuttuysa nefesini kahır
durduysa yarım bir yol
kırılmış el, kaldıysa
ve göğün yüzünden bir damla yaş gibi süzülüşüne
biçare bir göz yaşıyla eşlik ettiyse çocuk, güvercinine
ve beyazı toprağa
ağrısı çocuğa
sonrası bütün sonralara
çarpıp
saplanıp
yer ettiyse derinlerine
o gök yıkanır elbet suyuyla yağmurun
o kan örtülür nasılsa bir gün örtüsüyle zamanın
ve o hatıra silinir geçer her şey gibi sanmayın
biliniz ki o çocuk
bir daha hiç
mümkünsüz bir daha
bir daha asla
başını kaldırıp aynı umutla
bakmaz o gökyüzüne
bak maz
bakamaz
işte bunu
hiç
unutmayın …
*
bazen “hep” kadar anlamlıdır, “hiç”
bazen de “hiç” kadar
anlamsızdır
“her şey”
bir gün hikayene bembeyaz bir tüy düşer
o beyazı alıp
gerçeğinde yaşatamazsın …