AYLARDAN  EKİM MEVSİM SONBAHAR

Mevsimle mi alakalı bilemiyorum ...Tam bir yaprak dökümü yaşıyorum ...Bu aralar ağaçtan dökülen yaprak misali etrafımdaki insanlar bir bir kayboluyorlar...
VE sert esen rüzgar hepsini alıp  götürüyor ...

Yüreğim acımıyor ...
Üzülüyorum
Sadece ne gerek var böyle basit şeyler için birbirini kaybetmeye ama bu sorunun cevabı bende değil ...Kendi hata yapıp kendi darılan ve kırılmaya sebep arayan insanlara vakit harcayacak kadar uzun değil hayat ... 

Belki bende hatalıyım çünkü fazla fırsat verdim ve iyi niyetle yaklaştım.
İnsanları kırmayayım dedikçe kırılan dökülen kendim oldum.
Hiç kimsenin umurunda değil her zaman kendilerini haklı görenler yaptığı hataları anlayamazlar.

Benim için önemli olan başımı yastığa koyduğum ve  vicdanımla baş başa kaldığım zaman rahat ve huzurlu olmam...
Hayatım boyunca çok insafsız, vicdansız tanıdım.
Verdikleri zararı göremeyecek kadar  zalim insanlar gördüm...
Allah  hiç kimseyi yanlışlarını ,hatalarını  savunacak kadar cehalete  düşürmesin .
İnsan, karakteriyle, edebiyle, ahlakıyla, onuruyla, asaletiyle insandır...
Kızmıyorum ,kırılmıyorum, acımıyorum...
Bunda da vardır bir hayır diyorum, karşımdaki insana göre davranmayı öğreniyorum sanırım.

Az insan çok huzur diyorum.
Beni en çok rahatlatan şeyi yapıyorum...
Yazıyorum ...

Gitmek isteyen gider...
 Edebiyle kalanın her zaman başımın üstünde yeri var...



Şadiye  Gök AYHAN