Gönderen Konu: AH ÇOCUK KALBİM  (Okunma sayısı 1178 defa)

0 Üye ve 1 Ziyaretçi konuyu incelemekte.

Çevrimdışı Bukem

  • *
  • İleti: 1779
  • Rep 331
  • Cinsiyet: Bay
AH ÇOCUK KALBİM
« : Ekim 08, 2014, 10:45:54 ÖS »
Hiçliğin Karasularısöyleyemiyor dibi sıkkın
“Hiç bayram yaşamadım ben çocukluğumda
İmrendim yaşadığınız o bayramlara” diye yazmış
bir Defter
dostum şiire yorumunda

geri döndüm
çocukluk günlerime
bir anda
kanattım her rengini
derin dokunuşlarla

Ahh! Çocukluğum!

sevinçlerin
hüzünlerin
o billur kırılganlığında
ve bilgelik mertebesindeki
Çocuk Kalbime
usta bir hattat işçiliğiyle işlendiği
anılarla kesişti yolum...

bu yüzdendir ki;
ben hep
çocuk kalbimin özgürlüğü
uğruna savaştım durdum

hayaller kurdum;
masum saf temiz
içli ve komik

önce kendim inandım onlara
kendim
güldüm
kendim sevdim onları
sevilmeyi onlardan öğrendim
arkadaşsız geçen günlerimde
en yakın arkadaşlarım belledim

kar taneleriyle birlikte dönerken 
başımın döndüğünü hissettim  mutluluktan
annemin örgü şişlerine dizdim akasya ağacının
yapraklarını tütün yaprakları niyetine
Suna ablam
gülümsedi bana Karbeyaz köyünden

anladım ki;
hüzün tüten anılarla baş etmenin
en kolay ve en eğlenceli yolu;
kocaman avuçlarına alıp
o muhteşem Çocuk Kalbi
yeniden keşfetmekmiş
mai likleri

titreyen hasta ruhlar yayılacak üstüne
Hiçliğin Karasularısöyleyemiyor dibi sıkkın
dökse içini aya
titreyen hasta ruhlar yayılacak üstüne
aklını gitmelere bağışlamış merdivenleri tırmanıyor
çocuk olmak
uyanırken kağıt sesi
dalarken silinip gidiyor harfler

hafifliğini kutsayan yaprak
tiril tiril solacağı günü bekliyor
neşezade rüzgarların fısıltısına tutunup
yarası çoğaldığında
anlıyor inceldiği yerden kopacağını

kanatlarını çekiştiren güneş
cesaretle ışıldayan pencereye
bilinmezlikler bırakıyor

artık bir anlamı yok mevsimlerin
yürürken karıncalar
uyurken karıncalar
ağlarken karıncalar seviniyor
bir önemi yok geçmişimizi dondurup
zamanın bir yerinde
sevinçli merdivenlerden inişimizi seyretmenin

sırası gelen ışığa gamzelerini asıyor
sabretmesi mümkün değil
biteceğini bilerek sevinçler bulaştırıyor göğe
yalanlar dolu bulutsuzluk dinince
inciniyor yüreği yağmurların

suyun karamsarlığı
beyaz köpüklerle beyaz martıların kalleşliği
ölüm tutanaklara böyle geçiyor
ayak izlerini silerken kumsal
hiçliğin karasularını aşıyor
şiir.
aklını gitmelere bağışlamış merdivenleri tırmanıyor çocuk olmak
uyanırken kağıt sesi
dalarken silinip gidiyor harfler

hafifliğini kutsayan yaprak
tiril tiril solacağı günü bekliyor
neşezade rüzgarların fısıltısına tutunup
yarası çoğaldığında
anlıyor inceldiği yerden kopacağını

kanatlarını çekiştiren güneş
cesaretle ışıldayan pencereye
bilinmezlikler bırakıyor

artık bir anlamı yok mevsimlerin
yürürken karıncalar
uyurken karıncalar
ağlarken karıncalar seviniyor
bir önemi yok geçmişimizi dondurup
zamanın bir yerinde
sevinçli merdivenlerden inişimizi seyretmenin

sırası gelen ışığa gamzelerini asıyor
sabretmesi mümkün değil
biteceğini bilerek sevinçler bulaştırıyor göğe
yalanlar dolu bulutsuzluk dinince
inciniyor yüreği yağmurların

suyun karamsarlığı
beyaz köpüklerle beyaz martıların kalleşliği
ölüm tutanaklara böyle geçiyor
ayak izlerini silerken kumsal
hiçliğin karasularını aşıyor
şiir.
 

Çevrimdışı Özgür Kız

  • Özel Üye
  • *
  • İleti: 21541
  • Rep 3950
Ynt: AH ÇOCUK KALBİM
« Yanıtla #1 : Mart 23, 2016, 10:33:24 ÖS »
 cgp
 

Çevrimdışı вαşκαп

  • Özel Üye
  • *
  • İleti: 20356
  • Rep 1300
Ynt: AH ÇOCUK KALBİM
« Yanıtla #2 : Mart 24, 2016, 03:43:23 ÖS »
 cgp