Sahipsiz bir güvercin, dolaşırken gecede
Üşümüş tırnakları, şiir olmuş hecede
Sana olan hasretim, yürekte bilmecede
İsimsiz mektup gibi, özledim seni baba

BABA...

Yokluğun yıllarıma, çöken bir karabasan
Titrerim huzurunda, gözlerinle kovarsan
Koşarım şafağına, kollarına almazsan
Doğmayan mehtap gibi, gözledim seni baba

Boşluk içinde gezer, beynim karma karışık
Giriversen kapıdan, yanmaz mı isli ışık
Bilmedim kıymetini, şimdi yollar dolaşık
Oysa ömrüm boyunca, izledim seni baba

O güçlü parmakların, saçlarımda dolaşsa
Gönlüm senin sevginle, nice dağları aşsa
Ağlasam ummanlara, gözyaşlarım ulaşsa
Defterimin ucuna, gizledim seni baba

Artık evler boşaldı, çöker üstüme tavan
Bir fotoğraf karesi, çabucak geçmiş zaman
Büyüdüm de ne oldu, mazi aklımda kalan
Üzüldüm sanma sakın, nazladım seni baba

Artık her yan karanlık, nikâhlı ecel bize
Sana kavuşmak varsa, cennet dokunsun yüze
Bütün güzellik sende, baksınlar heybemize
Dualarla Rabbime, sözledim seni baba