Ben Nasibim Kadar Yalnız Kalırım
 

Cenneti,cehennemi hep yanımda taşırım
Kaybolmasın gitmesin bir yere diye
Sol kaburgamın altında,ebedi misafir eylerim.
Yok olup gidiyoruz,senlik benlik gözetmek/sizin
Bazen dünyanın en zor işidir,adam gibi adam olmak
Allah hiç yarattığı kulu unutur mu?
Hiç bir kula,yüz çevirip sırtım dönmedim
‘‘Ben, nasibim kadar yalnız kalırım!’’

Hatalar insana mahsus’dur,incittiler kırdılar
Bazen bitmeyen dertler gelse de üstüme üstüme
Avuç açıp’’Rabbim’e’’dualarla niyaz eylerim
Bu sözlerim haktan geldi,hakça söylerim
Hiç birimiz,dünyada kalmaz,bu fanide kalmaz
Muhabbet yoluna girip,aşk odunda yanılmaz mı?
Kıbleye dönüp,secde edilmez mi’’Allah’a’’?
‘‘Ben, nasibim kadar yalnız kalırım!’’

Aklına yenik düşer,mağrur olursun
Gözünü dikme harama,taş olursun !
Hanidir,kazmayı vurur mezarcı,bir gün seninde kazılır
Hiç terk etmem dediğin,ayak sürdüğün kara toprağa !
Sur üflendiğinde işitmez duymaz olur,gözün kulağın
Her gün bir yanın biraz daha yaklaşır’’Azrail’e’’
Unutmamak gerek,ölüm bir gerçektir,
ne ekersek onu biçeriz?
‘‘Ben, nasibim kadar yalnız kalırım!’’



Emine ÖZTÜRK