bıçağımın ucunda İstanbul vardı

 
Gecenin göğsünü emdim
Bıçağımın ucunda Şehrazat vardı
Kent dokunsan susar dokunmasan ağlardı
Hüzün kırmızı ilişmişti yakama
Ceketimde eski günlerden bir filinta duruş
Göğün yanına uzanıverdim


Ateşin suyunu içtim
Dilimin ucunda İbrahim vardı
Çocuksuydu hiç olmadığı kadar İstanbul
Hiç olmadığı kadar tanıdıktı Kızkulesi
Ellerimi kokladım naftalin kokuyordu
Ne kadar da barışıktı Fatih’le Beyoğlu
Ateşle barut yan yana uyuyordu



Aynalardan seçtim bir suret kendime
Burnumun ucunda Kaf Dağı vardı
Masal bitmeye görsün ceylan olur ağlardı
Suya düşerdi ay ışığı ıslak ıslak
Sırtüstü yatardı martılar uğuldayan rüzgara
Bıçağımın ucunda Şehrazat vardı
Kahredici birkaç mısra içerdim
Kalbim kanardı

 

Nuh Keniş
 
Gecenin göğsünü emdim
Bıçağımın ucunda Şehrazat vardı
Kent dokunsan susar dokunmasan ağlardı
Hüzün kırmızı ilişmişti yakama
Ceketimde eski günlerden bir filinta duruş
Göğün yanına uzanıverdim


Ateşin suyunu içtim
Dilimin ucunda İbrahim vardı
Çocuksuydu hiç olmadığı kadar İstanbul
Hiç olmadığı kadar tanıdıktı Kızkulesi
Ellerimi kokladım naftalin kokuyordu
Ne kadar da barışıktı Fatih’le Beyoğlu
Ateşle barut yan yana uyuyordu



Aynalardan seçtim bir suret kendime
Burnumun ucunda Kaf Dağı vardı
Masal bitmeye görsün ceylan olur ağlardı
Suya düşerdi ay ışığı ıslak ıslak
Sırtüstü yatardı martılar uğuldayan rüzgara
Bıçağımın ucunda Şehrazat vardı
Kahredici birkaç mısra içerdim
Kalbim kanardı

 

Nuh Keniş