DOĞACAK YENİ BİR GÜNÜM GÜNEŞİM OL İSTEDİM

Ben ne analar gördüm
bağrı yanık gözü yaşlı
emziren anaları
ağlaşan yavruları
yokluğu da gördüm
sokakta üşüyen acıkmış çocukları
sokakta titreyen elleri
mor işlemeli yüzleri
ayakları çıplak çizgili
ağlamaklı gözleri
dayanamadım
ben de ağladım
o anı bir kez daha
içim buruk aklım özlemeli

giden kara trenin ardından
bakışları gördüm
yırtık fotoğraf karesini
sulu sepken gözyaşlarını da
gelmeyen sevgilinin
titrek geri dönüşleri
sisli ufuktan ayrılan treni
salınan nakışlı mendilleri
gönlüm hep kırık ve deli
siyahında gecenin buğulu dilleri
yutkundum yalnızlığımda
boyun eğdim yine
kışın soğuğunda
hep bekledim umutla
doğacak yeni bir günüm
güneşim ol istedim

Behçet Bük