Seni beklerdim
Bilirdim bir dilek tutacağını ay doğarken
Büyüsüne inanarak
Yarım kalan yanlarıma vururdu şavkı ayın
Ahh, sevdalanarak.
Sabrımla deniyordu beni yalnızlık
Kalbime tohumunu bırakırken bir gölge
Geçip gidiyordum bütün sokaklardan
Yeniden doğacaktım bir adamın kalbinde
Ama varlığım, ufuk çizgisinden daha ince.
Kök salmak istiyorum dünyaya
Gençliğimi bırakırken bir köşe başında
Gururla geçiyordum yanı başından
Aralık kapılardan bakar
Sen; sevgili
Yüzeyinden kopmuş özgür bir kaya parçası
Ağıtlarımın yüz karası
Mevsim zemheri buralarda
Vazgeçemez dediklerim uğramıyor bu ara
Unutmayı bir ben öğrenemedim birde, yapraksız papatya.
Aynı romanın içinde oturarak
Gece inerken gözbebeklerime
Zamandan soyutlanırken bedenim, ört yalnızlığımı üzerine
Belki o anda zaman duracak
Vakit doldu. Artık gidenler unutulacak.
- ALINTI-