HİÇ

Savaşlardan çok sonraydı
izleri bile belli değildi savaşın artık

parlak camlı binaları
geniş çizilmiş yolları vardı
karınları tok göbekli
yanakları mordu
düşünmeden yaşamanın keyfini tadıyorlardı
kahkahaları göklere kadar çıkıyordu güldüklerinde
yerleri,
dünyayı paylaşan kıtanın ortasındaydı

bazan savaş görüntüleri vardı eskiden kalma
siyah beyaz etkisiz

espirileri vardı aşağılayan
kendilerinden olmayan herşeyi
gülüşleri vardı
kafasallayışları bir de

müzikleri yoktu ama
marşları vardı her vakit çalan

ne yanlarında
ne de kalplerinde

başkalarına yer yoktu...



 

mehmet tekerek