özlemek


Soyunmuştular sırlarından geceye
Mehtap soluyordu nefes nefese
Uzun süreli bir bilincin
Bilinçsiz makasına yenik düşmüşlerdi ikisi de

Kesiyordu tenimi nefis nefisti
ayılmak istemediğim sarhoşluktu



Kusursuz düşlerinden çaldığım kadın
Küsüntüsüz tekrarıyla gözlerinin
Kenarlarında bu kahpe şehrin
Birleşti yolları milyon evin
yanıyordu canı yerin
Bu alkol kokulu şehrin
şişelerinde buluştular

sonbahar kokuyordu
yeni yetme ateşleri yanmıştı bozkırın
sirkeci istasyonu buğuluydu
rüzgarın yapıştırdığı iki yapraktı
gözleri görünmez ki buluştular

ikisi de yollara alışmıştılar
kadın unutmak istiyordu,
adam sonunda özgürdü
bir mektup yetti Aliye
Birleştiler artık buluşmuştular



telli babada buluştular
ne karakış ne komşular
Her seye alıştılar

uçurumunda dünyanın buluşmuştular

sirkecinin gözleri buğuluydu
iki damla göz yaşı yetişti trene
kirpiklerinin ucunda buluştular


Acıyordu karnı yerin
karanfil tutan elleri titriyordu çiçeğin
hiç ayrılamazlar ki
artık buluşmuştular


ne güzel yolları göğün
karıncanın su içtiği yere
ektiğim cemre
sığarmı asla dereye
denizler düşlüyorum çöllere
çöplüğünde buluştular bu arsız dünyanın




 

Murat Ölmez