Yakıştırılmayan Masumiyet...
Ruhum titriyor sessizliğme Zaman titriyor sensizliğime
Yoruyor beni olmadığım kadar güçlü görünmek
Pamuktan kalelerin ardında kağıttan askerlerim savaşırken hayat denen er meydanında Ganimet saydıklarıma baktığımda gördüğüm kahverengi oymalı bir sandık dolusu hayalkırıklığıydı Gardım düştüğünde ruhumun zinciri çözülüyor iplik iplik Doğrultamıyorum haklılıklarımın kılıcını düştüğü yerdenDeğerli Misafirimiz Bu konuya ait diğer resimleri görebilmek için ÜYE OLUNUZ
Kırıklarımın üzerine basıp bir çırpıda bırakmak istiyorum kendimi yaşam denilen yalanın kara boşluğuna...
Düşemiyorum
Dönüp bana kırıklara basılır mı diye sorma
İnsan yorulunca basıyor işte...
Ruhum titriyor sessizliğme Zaman titriyor sensizliğime
Yoruyor beni sustuklarım
İçim çığlık çığlığa coşturuken isyanlarını beynimde dörtnala koşan cümlelerin yelesinden korktu satırlarım...
Bir türlü nokta koyamadığım gibi tek hece çıkartamadım dilimden
Ruhum düğümlendi
Boğazımda kaldı hıçkırıklar peş peşe
Yutamadım...
Ruhum titriyor sessizliğme Zaman titriyor sensizliğime
Senle arama sessiz harfler sıraladım arayı açmaya çalıştıkça istemeden yaklaştım
Çıkmayan seslerin sağnağında bozdum ruhumun bekaretini
Bir bardak su doldurup avuçladığım tüm harfleri tek tek yutmaya çalıştım beynimin uğultusu sussun diye
Olmadı
Yuttuklarımla berber yutamadıklarımıda kustum içimin sessizliğine
İki dudağımın arasından akıttığımın pörsümekte olan hayatım olduğunu görünce tepkisiz bakakaldım sadece...
Dönüp bana sessizliğe kusulurmu diye sorma
İnsan yorulunca kusuyor işte
Yoruyor beni giden olmak
Bavuluma yerleştirdim ondan kalan hayatları
Hatırlamak istemediklerimi mi alsam yanıma sana dönmeme engel olsun diye
Yoksa unutamadıklarımı mı alsam '' herşeye rağmen güzeldi '' nidasıyla avunmak için bilmiyorum
Her şeyi unutmak için ama hiç bir anının unutmayacağımı bilerek çıkıyorum yola ama korkuyorum geriye dönüp bakmaya
Orada bıraktığım kendimi gördüğümde yine kendime yenildiğimi görmek ağır geliyor ruhuma
Korkularımdan korkuyorum hiç olmadığı kadar
Ufukta bir ışık arıyorum sığınmak için ama karanlığa esir oluyorum her adımımda...
Dönüp bana korkulardan korkulur mu diye sorma
İnsan yorulunca korkuyor işte...
Ruhum titriyor sessizliğme Zaman titriyor sensizliğime
Şimdi bunları neden anlattım onu da sorma
Bilmiyorum
Belki içimi döktüm az da olsa anla beni diye belki de içime kıydım gözlerinin önünde
Yoksun
Yorgunum
Varlığında mı yorulmuştum gerçeği anlatırken çırpınışlarımda yokluğunun yoksunluğu yaşamak mı çok hırpaladı beni kestiremiyorum
Çocuktan bozma bir kadın
Hüzünden bozma bir acı
Saçma sapan tüm devşirmelerimi topluyorum
Lâl kesiyor ve gidiyorum
Ruhum titriyor sessizliğme
Zaman titriyor sensizliğime
Bense ah edip duruyorum
Bana yakıştıramadığın masumiyetime...
Mart 25, 2016, 04:28:58 ÖS