Yağmursuz şehir


Uzun zaman olmuştu
Yağmur yağmıyordu şehrimize
Kuraklıktaydık...
Ve... hasrettik yağmura
Dost bellemiştik yalnızlığı
Kalabalık şehrin tam ortasında
Hüzün...
Dilenci çocukların gözlerinden okunuyordu
Sevgiyi ve sevmeyi biliyorduk
Ama... hiç sevilmemiştik
Ay bize küstü
Güneş doğmuyordu üzerimize
Karanlıktaydık
Ve... hasrettik aydınlığâ
Sokak lambalarından yoksun
Kaldırımlar mesken olmuştu bize
En hücra köşelerde
Ürpertici ve en korkunç yerlerde
Buluyorduk huzuru ve güveni
Gözyaşlarımızla yıkıyorduk
Kirlenmiş dünyamızı
Hasrettik yağmura
Ve... yalnızdık
Kalabalık şehrin tam ortasında.

Metin Baran