»»-(¯`v´¯)-» Web Ailem Dostuk Sevgi Forumları »»-(¯`v´¯)-» > Sevdiğim Güzel Sözler

Son elveda ..

(1/285) > >>

Bαhαdır S.:

 
 Yaklaşıyor sonbahar
 Ölümün adı dokunuyor dudak uçlarıma
 Yeşil bir sis
 Karanlığımı bölüyor
 Ve bir ses;
 “hadi öl!” diyor
 
 
 
 Alnıma düşen çizgilerin
 Parantez içlerine mahsur kalıyor hayat
 
 
 
 Asfalt çizgilerinde kayıplığım artıyor
 Sokaklar büyüyor adımlarımda
 

 
 Gidilmeyen tüm şehirler “sen” oluyor
 “ben” yabancı bir çığlık kalıyor düşlerine
 Varlığıma bir sıfat biçilmiyor derinlerinde
 
 
 
 Dilimden düşen son yalanım!
 satır aralarımda bulunmazsın.
 Kaç kalan olmanın paydasında yazıyor ki adım?
 
 Verilmiş sözlerden inciler dizerken bileklerime
 İnandığım tüm sözcükleri
 Unutulmuş cümlelerin içine sığdırdı “her kimse”
 
 //...
 
 Şimdi ise
 Sularımda yağmalanırken ateş
 Devrik bir cümle oluyorum
 Yalan-yanlış sevdiğim tüm masallara…
 
 …
 
 

Bαhαdır S.:
Bulutlara gizlenip bir kar tanesi olsam
Lapa lapa yağarak avuçlarına dolsam
 Bitmeyen sevdamızla erisem yüreğinde
 Bedeninde kaybolup soluğunla yaşasam
 
 
 Mevsimler geçse bile azalmaz bende sevgin
 Söylesene ne yaptın böylesine sevdirdin
 Neydi suçum günahım yüreğimi bitirdin
 Ellerinden tutunup kollarına sarılsam
 
 Şimdi uzaklardayım her dem seni anarım
 Suskun gecelerimde hayalinle yaşarım
 Sanki gözlerindeki bakışlarda yanarım
 Sevgini dinleyerek dizlerinde uyusam
 
 
 Sümbüller figan eder ilahi aşkımıza
 Bülbüller eşlik eder bu yeni şarkımıza
 Kader örmüş ağını tükenmez yazgımıza
 Bedenim solduğunda ellerinden tutunsam

Bαhαdır S.:
Yönünü yitirmiş göçmen kuşlar gibi
 uçtuk zehir zemberek yol bilmeden, dil bilmeden
 tanımadığımız ormanlarda kaybolduk
 çırpındıkça açılıp kanadı yaralarımız
 kirli dumanların dalgalarında
 
 kimsesiz limanlarda nazlı umutlar yeşerttik
 köprüler kurduk bir yalnızlıktan bir yalnızlığa
 taa…iliklerimize işledi yalnızlığın ve ayrılığın acısı
 bir yol bulup dönemedik

Bαhαdır S.:
Hiç Bir insani unutmak,
 bir insandan vazgeçmek,
 bir insani hayatindan sonsuza kadar çikartmak zorunda
 kaldin mi hiç?
 Hani ölmüs gibi,
 hani uzatsan da elini tutamayacagini bilmek gibi,
 her an kapindan içeri gülümseyerek girecegini bekleyip
 ama aslinda hiç gelemeyecegini de bilmen gibi.
 Ne zor sey degil mi ölmedigini bilmek ,
 ama ölmüs gibi ulasilmaz olmasi artik o insanin sana,
 ne kadar katlanilmaz bir gerçek degil mi
 sen hala bu kadar sevgili iken?
 Özlemek,
 bu kadar özlemek,
 etini kemigini yakarcasina özlemek...
 çok kötü degil mi?
 Bu kadar özleyip onu görememek,
 ona dokunamamak,
 onu isitememek ,
 artik sonunun "Pi" hali degil mi?Biliyorsun degil mi?
 Ne kadar umutsuz bir arayistir o,
 kalabalik caddede geçen binlerce yüze bakmak
 belki bir kez daha görebilmek için o yüzü,
 belki biraz önce geçti bu kaldirimdan diye düsünmek,
 belki su an arkamda yürüyen insanlarin içinde bir yerde demek,
 belki su an üzerimdedir gözleri diye paranoyalar yasamak
 ne zordur degil mi?
 Ne kadar eritir insani farketmeden.
 Sende biliyorsun degil mi bunlari.?
 Bir sinema koltugunda sende iki kisi gibi oturdun mu hiç?
 Hiç iki kisi gibi zevk aldin mi bir konserden yalniz basina.
 
Güzel bir kafe kesfettiginde,

 güzel bir film seyrettiginde,

 güzel bir sarkı dinlediginde

güzellikleri oraninda eksik kaldiklarini hissettin mi
 paylasamadigin için onunla.
 Bir barin kalabaliginda hiç yarim vücudunla sallandin mi ortada?
 Hiç iki kisilik beyninle yarim insan olabildin mi?
 Baktiginda aynana sadece yüzünün bir yarisini gördügün oldu mu hiç?
 Sana hayatindaki en büyük yoksunlugu yasatandan
 nefret edemedigin zamanlar oldu mu hiç?
 Gözünün içine baka baka kolunu bacagini kesen bir insanin yüzüne
 sevgi dolu bir gülümseme ile bakabildigin zamanlar oldu mu hiç?
 Hayatta inandigin bütün degerlerini altüst eden
 birisine ask siirleri yazabildin mi?
 Onu içinde korumanin seni yok etmek oldugu zamanlara feda oldun mu hiç?
 İçinde aglayan çocuga umut sarkilari söyleyemedigin,
 özlemini, susuzlugunu,
 açligini gideremedigin zamanlar oldu mu hiç?
 Kanayan yarasini gördügün
 ama merhem olamadigin zamanlar.
 
Gücünün, hani o tanrisal gücünün
 bir çocugun aglamasini susturamayacak kadar oldugunu
 gördügün zamanlar oldu mu hiç?
 Hiiiiiiiç....
 Hiiç... hiç...
 bir hiç..

Bαhαdır S.:
Sadece umuttu
  Birazcık sahiplenilmek sevinci gururu
  Değer vermek ve karşılığını alma inancı
  Karşılıksız sevgi ve saygı idi aldığım.

  Bilemedim ama kimseden bir şey alınmaması gerektiğini
  Halbuki annem o kadar da söylerdi.
  Sakın kimseden bir şey kabul etme
  Hele hele duygusal bir şey asla ve asla
  İnanma sana gülen yüzlere
  Muhakkak bir sebebi vardır sonunda üzüleceğin.

  Ne onu dinledim ne de kendimi
  Şimdi ne umutlar var ne de sen geriye kalan
  Hayallero karanlık goncaya   güneşi  getiren
  Aydınlık bir goncaya çeviren sen yoksun.

  Ellerim boş artık
  Bomboş gecelerim
  Senden bana geriye kalan tek şey
  Bu ekran ve klavye deli gibi acılarımı
  Özlemlerimi yazdığım.


  Bir de tek bildiğim
  Bir daha izin vermeyeceğim
  Başıma kimsenin şemsiye açmasına
  Hayallerle avutup sonra da çekip gitmesine.

  Elveda hayaller
  Elveda kımızı gülüm.

Navigasyon

[0] Mesajlar

[#] Sonraki Sayfa