Ben seni nasıl anlatayım ki? (Mektup 1)

Uzun süren bir inzıvanın ardından
yazıyorum sana.
Belki çok geç
kalınmış bir cevap olacak bu
ama içimde tutmam da mümkün değil artık…
Ben, senin olduğun bütün hayallerimden
vazgeçtim.
Sana dair yaptığım bütün
gelecek planlarını çıkardım aklımdan.
Yaşadığımız hiçbir şeyi pişmanlık
olarak görmüyorum, seninle geçen
hiçbir saniyeyi israftan saymıyorum.
“Sensiz olmuyor ama seninle
de olmuyor.” derdin bana.
Bunun ne demek olduğunu şimdi
daha iyi anlayabiliyorum...
Hiçbir zaman tamamlayamayacağımız
şeyler var aramızda.
Yani ne kadar uzatırsak
o kadar zarar göreceğiz
ve ne yazık ki bunun bir çözümü yok…
Seni kaybetmemek uğruna nelerle mücadele
ettiğimi en iyi sen biliyorsun.
Bu konuda bana haksızlık etmeni istemem.
Bir direnişse sevmek, canını
dişine takıp savaşmaksa bütün
kötü şeylerle, pes etmemekse;
ben seni çok sevdim demektir.
Ama unutma aramızdaki bütün mesafeler
bütün bu barikatlar,
bu buz dağları, bu yangınlar…
Hepsi senin eserindi.
Beni suçlayamazsın, ben bu hikâyenin
galip gelemeyen iyi tarafıyım...

biliyorum
çok düşüncesizlik ettim vaktiyle
bazı zamanlar anlıyamadım seni
ama anlamak için elimden geleni yaptım
ne yazıkki sen beni ne anlamak istedin
nede anlamaya çalıştın
kendime kızdığım
zamanlarda oldu bu yüzden
hatta çoğu zaman kendimi cezalandırdım
daha fazla üzülmemek için
senden uzak olmaya karar verdim
ama bunu yapmayıda başaramadım

öylesine yer etmişsin ki bende
senden uzak olmak mümkün değildi
kokun sesin yüzün
insan herşeyi ile ciğerlerine
kadar sinmiş birisinden
nasıl uzak kalabilirdiki
yapamadım işte
kuyruğunu kıstırmış bir köpek
gibi her defasında geri döndüm

arsızlığım herşeyi hazm edişim
unutmuş gibi yapışım
sana olan sevgimdendi
senden başka hayat bilmiyordum çünkü
senden başka bir gökyüzü
olduğuna inanmazdım
sen benim ailem , sen benim nefes
alabildiğim tek yerdin oysa
ne zaman içim sıkılsa ,
sana sığınmak , sana kaçmak isterdim

işte bu yüzden tutumladım seni bir
daha görmemeye dair verdiğim sözlere.
bu yüzden unuttum senden
vazgeçebilmek için ettiğim duaları.
ben senden daha güzel
bir yolda yürümedim hiç.
zamanla o çiçekli yollarıda
dikenler kapladı.
bilemiyorum , gulu dikeniyle
sevmektir aslında marifet
amabunca yara bereye bunca batığa çiziğe
tahammül edecek gücüm kalmadı
ve sonunda gittim senden

nasıl ki, zaman zaman ben
senin aklına geliyorsam
sende benim hatıralarımda canlanıyorsun
seni unutmak için neler
yapmadım ki vaktiyle
ama insan ne güzel anılarını
, nede en kötü anlarını
silip atmayı başaramıyor hafızasından
ve sen bunların hepsini
yaşattin ziyadesiyle.

bu yüzden zihnimin aydınlık bir
köşesinde seni hatırlamayı devam
edeceğim,artık seni unutmak için değil
seninle bir daha yollarımız
kesişmesin diye dua edeceğim.
bu senden nefret ettiğim anlamına gelmez
çünkü nefret etmek için hala
birşeylerin bitmemiş olması gerekir,
hala acıdan birşeyler ister nefret
ne yazıkki sen beni artık acıtmıyorsun.

herşey gibi sevmekte vaktiyle güzel
canımı alsan, hala gözlerinin
içine sevkat ile bakabileceğim
zamanlarda güzeldi seni sevmek
ne yaparsan yap seni aff edebileceğim
hiç bir kusurunu görmiyeceğim
sana tutkun olduğum zamanlarda
güzeldi seni sevmek
hani diyor ya ' nazım
kalbimde yok bile sana kinim
bence sende şimdi herkez gibisin '
yani bitmişiz işte her güzel şey gibi
sana kızabilecek birşeyler
bile kalmamış içimde
kırgınlıklarım geçmiş sevgim tükenmiş
bir zamanlar canımı bile
verebilecekken uğruna
şimdi saadece iyi olman için
dua edebilirim yalnızca

o çiçekli yollarda birlikte
yürümemiz mümkün değil bir daha
geride bıraktım kötü zamanları
bana yaşattığın o güzel hisler
ile hatırlamak istiyorum seni
bırakalım bu kadarıylada olsa
iyi kalalım bir birimizle
herşeye yeniden başlıyamazmıyız
diye soruyorsun gece yarısı
yazdığın bir mesajda
bu soru uyku uyuturmu hiç insana
inan cevap vermek hiç kolay değil buna
bütün bu yaşadıklarımızdan sonra
bir şekilde bir araya gelsek bile
sen bana ancak yangın olursun
ben ise sana dargın
iyisimi bir birimizin
hayatının satır aralarında
gizli özne olarak kalalım biz
ne sen bana gel de ,
nede ben seni bekliyeyim
zira bundan ötemiz yok bizim

Ezgin Kılıç