aklın almıyorsa aşkı bırak yüreğin alsın
sessizlik
yalnızlıkla yazılabilir
bir ağacın gölgesine
seni aradığım mavi yolculukta
kuşların resimleri çiziliyordu göç seferine
kanatlarında tüy ağaçları
dallarında dağılmış kent yağmurları vardı

elimi dokunsam kaçamak bir uyku arası ten buğdaylarına
dökülür iklim iklim saçlarımdan ter
yastığın tabanına geçerdi tuzlu yanmalarla
ve pencereden üzerime düşen ayın çocukları
tek bir umutla basarlardı senden gelmiş kokuyu acılarıma

bilmek
öğrendiğin aşkın aslında hep eski kaldığını
Ihlamur baharlar sarılırken beyaz suretli zarflara
adının harflerinde arınıyordu mektup üzeri çizilen el
kasımın akşam üstünden koparılan vakitte
kesilen saçların tel tel özleminde yağıyordu hasret yıldızları
çok değil birazdan gelecek kavuşmanın göğsüne örtülüydü aşk


buğulu camın dudaklarında rehin bıraktım gelişine gözlerimi
ardıma saklı kapıların dışında duyumsamak beklentisi adımlarını
beklemek hep beklemek usulca tütünün bağrını okşayarak
bilmesem uzakların irin akıntılarını
bir düşün sırtına binip gelirdim ayak uçlarına yüreğimi koymak için
ve yitirmeden toplanır mı biz adlı şarkı
düşlenen ağır bir özlem yükü duvara değen suyun rengi
her yağdığında zemheri ıslaklığı
bakmaktan korktuğum uzakları nemlendiriyor
öyle bir ölü suskunluk vardı ki
demin içtiğim demli yokluğunda
suyun renginde kaybolup gitti tüm ışıklarım

ah sınırları yap boz olan kahin zaman
ederi hiç pahasına satılan güzel hayat
boşluklar doldurulan seyyah sabır
ah kuşatma altındaki zatürre şiirler
şimdi seni bana verseler
verseler bin yıllık bir şarap kasesi içinde
dudaklarımın iki ayrı kentinden
ayrı ayrı içirseler
son yalnızlığım ruhumun yanağından uçsa bir kelebek misali
ve içimde sakinleşen bir havanın beşinci mevsimi olsan

aşktı bizi bize anlatan
hayatın uygunsuz bir yerinde
ihtilaller kanımızda koparan
aşktı
en yürekli yerinde bize direnmelerin gerçek masallarını anlatan
aşktı bir tas çorbada paylaşmanın onurunu anımsatan
aşktı doğru bildiklerimizin yanlışı
aşktı yanlış yaptıklarımızın doğruları


Yazar :Aslan Bülent