YAPBOZ


Seni anlasalardı
              belki de bana gerek kalmazdı
Bu gerçekle
              varlığım güçlenmeye başlamıştı

Duyarlılık sarmaladıkça bizi
        ikiz miydik
               bir miydik
Kıvrım kıvrım sarmalandık
             
Bölünemez sanmıştık bir süre kendimizi
       ah o süre
             ah o süre
Sonlanıncaya dek

Paramparça parçalar
      her parçada darmadağın biz
             yıpranıp biçimini yitirmiş
                                              izimiz

Oluşturamazdık yeniden o bütünü
Yetenekleri aşıyordu
Denemeye kalkışılamazdı

Söz geçiremedim
     sevgi başkaldırmış
             kulağında tıkaç
                  tutturmuş niye yanaşılmazmış

Birine özlemle uzanıyor
      ardından acıyla bırakıyor parmaklarım uymayanı
            sonra parçacıklardan öbürüne
                     
Yap
    boz
Yap
      boz
Sürekli yapıyorum
Sürekli bozuyorum
Hep biri eksik
                  biri hep
Olmuyor
        ama avuntu işte

Yok muydu yoksa bir resim
Ya da yanlışın kendisi miydi bu yapboz

Bilemiyorum
Bilsem
      belki de ona  gerek kalmazdı

                           




Seçkin GÜNDÜZ