Zor Günler

Bir iz kalsın diye...

Bana şiiri sevdiren ısımlerden biridir İclal Aydın. Şiirlerindeki hüzün, içtenlik, ev kadınının halleri özellikle..
Onu taklit etmek değil amaç, yıllarca severek dinlediğim bir eseri birde ben okumak istedim, umarım beğenirsiniz sevgili şiir tutkunları... Şiir Aşkı ile.

Zor Günler...
Şiir: Iclal AYDIN
Yorum: TILSIM...

Benden önce söylenmiş
sözlerin haklılığına
Kizdığım oldu zamanında
ama inandığımda
Ömrümde her şarki başka bi kapi açti
Bu sarkinin ardinda sen
Bu kapinin ardindaysa benden
önce söylenmiş sözler vardi

Seçtiğimiz hayatlar mi bunlar?
seçtiklerimiz mi ?
Bunca yokluk,
bunca kiriklik,
bunca aci
Seçtiklerimiz evet !
Hayat bu sevgilim çoktan seçmeli
Senin askinsa bi dönem ödevi

Bir şarkı tuttum sevgilim
bir kapı açtım ikimize
İkimiz çokmuşuz meğer bu resme
Kapatmadan bu kapıyı yinede
Bu yaralar bereler sanadır bileler ...

Çok canım yanıyordu
gördüklerimden ve göreceklerimden
Benim kanayan dizlerim
yoktu hayatta bi tek
Benim de kanattıklarım vardı elbet
Ezdigim kumlar ve geçtigim
yollar hala gölgeni taşıyorlar

Hani demiştim ya en başında
Ne ayrılıklar ne aşklar
ne başlangıçlar diye
Yani demem o ki çok zor
günler geçirdim vaktiyle

Bu şarkı sadece benimdi sevgilim
Ve ben büyük bahçeler istemiştim ikimize
Yazmışsın ya 'onu sevebilecegimi
düşünmüştüm' diye
İşte o günden beri

belkide bu yüzden sadece
Bu yaralar bereler
sanaydı bileler
Göreler aşkımı şahidim gök kubbe
Zor Günler