Depresyon Eşiği

Şiir Aşkı İle ..  Bir İz Kalsın Diye...

Şiir: Tuğba KARADEMİR
Seslendirenler: Bayankmzoje & TILSIM


Günlerce uyusam geçmeyecek bir
hastalık, bendeki bu yalnızlık.

Etrafımda kuru kalabalık.

İnsanlar sürekli bir yerlere
çağırıyor, gidesim yok.

Ne halim, ne keyfim, ne tadım var.

Hep bi’ ağlamaklıyım, hep de uykum var.

Çayım şekersiz diye bile ağlayabilirim.

Öyle bir hal bu, öyle bitap düşmüşüm

Ve öyle tükenmiş…
****
Kırgınım birçok şeye.

Ama direnecek ne güç kalmış, ne derman.

Soğuk bir yaz gününde,
yorganımla ağlaşıyoruz.

“O” arıyor arada, iyi geliyor;

Ihlamur gibi, yalnızlığımın
adı da belki bir bahar gribi.

İlaç etkisi yaratıyor sesi.

Evet, aynen öyle.
****
Dostlarım var.

Dost sandıklarım bir de.

Bugünlerde ayırt etmesi epey
kolay oluyor ikisini de.

Arada tavanıyla konuşuyorum odamın.

Delirmedim.

İnsanlara anlatırdım derdimi,

Şayet delirseydim.

Kendimi en iyi bir ben dinliyorum.

Anlamazsınız, siz “akıllılar”.
****
Neyse canım işte, ben
biraz daha uyuyayım.

Geçmezse bile iyi gelir.

Belki gözümü açtığımda
“O” gelir, kim bilir?
Depresyon Eşiği