Ölüm...

Gençliğim gitti avuçlarımdan
Sonbahar dökülen yapraklar gibi bir bir
Mutluğun tadından unuttum dünü yarını
Binmişim sefa treni inmeyi unutmuşum
Vücudumun okşanma tadını bırakmadı
Zevki aşk sarhoşluğun tadına doyamadım
Yanıyor gözlerimin içinde neşeli yıldızlar
Barındırmadım içimde huzuru irfanı hazını
Soldurmadım yüreğimden üçgüllük dünyanın
Beş dakikalık nefis harını
Vurdukça hak kurak toprakları
Yüzüme boş vermişe saldım dünyayı
Bedeni sallayan özlem sallanmalarını
Bindirdim hiçlik okyanusunda
Ellerin titreyince aynalar kıvırışınca
Sen geldin nefesime ölüm
Hoş geldin demek isterdim ama yine geldin
Toplasaydım kırıklarımı sildikleri
Yok ettiklerimi irfanı hikmetin torbasına
Sonra sana deseydim sana geliyorum ölüm
Ama biliyorum geldin mi gitmezsin bari
Acıtma nefesimi göğsümü yakma
Oradaki hakkın koyduğu parçaları
Gel bekleme gir bitir bu işi durma
Neyse hakkım ver koy terazime ölüm
 
Mahmut Çiçekdağı
Şair Mahmut Baki