Özledim seni..
Ayrılık yüreğimi uyuşturuyor karıncalandırıyor nicedir.
Beynimi uyuşturuyor özlemin...
Çok sık birlikte olmasak bile benimle olduğunu bilmenin
Bunca zamandır içimi ısıttığını yeni yeni anlıyorum.
Yokluğun
Hatırladıkça yüreğime saplanan bir sızı olmaktan çıkıp
Mütemadiyen bir boşluğa...
Sabahları seni okşayarak başlamaları
Akşamları her işi bir kenara koyup
Seninle baş başa konuşmaları özlüyorum;
Oynaşmalarımızı yürüyüşlerimizi sevimli haşarılığını
Çocuksu küskünlüğünü...
Nasıl da serttin başkalarına karşı beni savunurken;
Ve ne kadar yumuşak
Bir çift kısık gözle kendini ellerimin okşayışına bırakırken.
Gitmeni asla istemediğim halde buna mecbur olduğunu görmek
Ve sana bunları söylemeden ''Git artık'' demek
''Beni ne kadar çabuk unutursan
O kadar çabuk kavuşacaksın mutluluğa''
Demek sana ne de zor...
Seni görmemek
Ve belki yıllar sonra karşılaştığımızda
Bana bir yabancı gibi bakmanı istemek senden...
Yeni bir sevdayı yasakladığım kalbime söz geçirmek....
Can YÜCEL