Ne gülden vefa bekle ey gönül
Ne de mor menekşeden
Gülün dikeni kanatır yüreğini
Menekşe gözler vefasız
Yasemin kokulu akşamlara bırak kendini
Orada bulursun belki de; sevincini,özlemini...
Hep kaderinse gözyaşı
Vuslata geç kalmışsan daima
Bütün anıları göm gitsin toprağa
Güneş daha bir ısıtsın içini
Ay gülümsesin gökyüzünden
Hayatına doğan nurdur o an mutluluk