Resmine baktım az önce
Hüzün yağmur yüklü bulutlar
Kirpiklerime boşaltı tüm damları
Göğsüme oturmuş bir sancı yakıyor yüreğimi
Sensizlik yalnızlığımda kördüğüm
Esiyor çaresizlik rüzgârı başında
Sensizliğin şafağı pencereden doğması
Kabuk bağlıyor çaresizliğe acıların en büyüğü
Sensizliğin gölgesi düşünce hayallere
Toprağa bulandı umutlar
Karla açan ilk kardelenin boyun bükmesi gibi
Rüyalarım sensizlikle can verdi
Hasret burulukları gelinciğe dolandı
Çaresizlik gecenin bir yarısı gözlerime sığındı
Yüreğimi deldi vuslatlarla yaktı çaresizlik şafaklarda
Okyanuslarla karıştırmak erguvanlar hüzün gözyaşlarını
Gözyaşımla filizlendirdiğim yalnızlığınla yeşerttiğim sensizlikle sevmek
Hüzün Toprağıyla harman etmek her gün sensizliğin vuslatını yaşamak
Yürüdüğüm bu yolun sonunda hasretinle hayallerimi yakan
Sensizliği taşımak yarınlara her şeyinle güzeldi yüreğimdeki gökyüzüm
Mahmut Çiçekdağı
ANTALYA