Nefes aldığımız gök kubbe aynı
Aynı şehir
Aynı sokaklar
Her tarafta anılar
Sokakları mesken tutmuş köşe başında bir zavallı
Banket taşını yastık
Yalnızlığını yorgan yapmış
Yatar kendi halinde
Boş gözlerle bakar gelene geçene
Merak ettin mi? Bu Kim diye?
O benim işte…
*
Hep yangınlara attım kendimi
Kor ateşlerde kavruldum küle döndüm
Hadi durma!
Küllerinden yeniden doğmak için
Bir nefes
Bir nefes daha üfle
Alıştım küllerinden doğup
Yeniden cayır cayır yanmaya…
*
Söyler misin?
Ben neyim
Kimim
Küllerinden yeniden doğan bir günahkar mıyım?
Melekler yalan söylemez
Küller arasında yok olup gidiyorum
Sakinleşmek istiyorum
Dolunay ile yeni ay’ın olduğu saatlerde
Yazıyorum düşüncelerimi kağıt parçalarına
Sonra yakıyorum
Savuruyorum küllerini denize
Derin bir nefes alıyorum
Ve öylece
Son nefesimi veremeden kalakalıyorum…
*
Yağmur yüklü bulut olsan
Sağanak, sağanak yağarsın
Oysa
Ben sokakların köşe başlarını mesken tutsam
Yeniden küllerinden doğsam
Tutuşsam
Kor ateşlerde yansam
Teğet geçer
Bir damla düşmezsin benim üzerime
Sigara gibi yandıkça her nefeste biten
O benim işte
*
 
Mustafa KARAAHMETOĞLU
22.10.2019