YOKLUĞUNDA GÖZLERİM AÇIK ÖLMEYECEĞİM

Olur olmaz saatlerde bir ayak sesi duysam
Gelen sen misin diye
Kapıya koşarım.
Bir siyah saç görsem oturduğun yerde
Alırım avuçlarıma incitmeden doyasıya koklarım
İçim burkulur
Ağlamaklı olurum gözyaşlarım süzülür
Yokluğunda her şey seni hatırlatır…

Ne zaman gökyüzüne baksam
Karanlığın derinliklerinde parlayan gözlerini görürüm
İki damla yaş süzülür yanaklarımdan
/Gözyaşım kederden miydi yârim
Çektiğim kaderden miydi?/ derim
Yokluğunda rüzgâr değse yüzüme
Dudaklarım çatlar, sıcacık dudaklarını
Ellerim üşür, yumuşacık ellerini düşünürüm.

Duvardaki resmine bakamadım üzerini kapattım
Uykularım yarım korkuyorum düşlerime de gelmezsin
Hesap soruyor dokunduğun her şey
Utanıyorum onlardan.
Ben zamanı durdursam sen aniden çıkıp gelsen
Kim durdurabilir beni sevinçten nara atmaktan
Ah bir gelsen!
Deliliğime birde çılgınlıklarımı eklerdim
Benim dünyam sensin
Çünkü benim dünyamda sevgi ölümsüzdür
Seni sevmek ölümsüzlük demekmiş

Karar verdim sen dönene kadar perdeleri açmayacağım
Pencereler kapalı dursun rüzgâr gelmesin içeri   
Varsın karanlıkta kalayım, gün ışığı da lazım değil
Sonra kahrolayım seni düşündükçe
Ve avazım çıktığınca haykıracağım
Neredesin? Hangi yaban elde kiminlesin?

Ben inancımı kaybetmedim sen de kaybetme
İnanmak başarmanın yarısı derler
Ben inanıyorum
Bir gün çat kapı geleceksin
Çok uzun sürse de sonu gelecek bu bekleyişin
Yıllar sonra, salamı duyduğunda gelsen bile
Beklediğime değecek gözlerim açık ölmeyeceğim.

//Biliyor musun meğer ben seni ne çok seviyormuşum//

Mustafa KARAAHMETOĞLU
27.10.2019